Tego dnia 1187 roku miała miejsce bitwa pod Hittin
Bitwa pod Hittin to jedno ze starć wypraw krzyżowych. Naprzeciwko siebie stanęła armia krzyżowców króla Gwidona i armia muzułmanów pod dowództwem Saladyna.
Saladyn rozpoczął na początku lipca 1187 roku oblężenie miasta i twierdzy w Tyberiadzie. Miasto upadło, lecz twierdza odpierała uderzenie. Obroną dowodziła Eschiva de Bures – żona Rajmunda z Trypolisu. Król Gwidon zdecydował się na wsparcie obleganej twierdzy.
Jego armia nie była jednak odpowiednio przygotowana do starcia. Rajmund z Trypolisu odradzał królowi ofensywę. Sugerował, że armia nie ma zapasów wody oraz lepiej jest odpuścić Tyberiadę i przygotować się do walki o Jerozolimę.
3 lipca armia krzyżowców ruszyła w stronę Tyberiady. Nękana wojskami Saladyna zdecydowała się skierować w stronę Hittin i tam rozbić obóz na noc. Decyzja ta była także motywowana pragnieniem zdobycia zapasów wody. 4 lipca rankiem ruszyło natarcie sił Saladyna.
Przez noc zdołał on wraz ze swoim wojskiem otoczyć armię krzyżowców. Jednoczesny atak z dwóch stron zaskoczył wojska chrześcijańskie. Wszelkie próby kontrataków szły na marne. Oddziały krzyżowców słabły z każdą godziną z powodu braku wody, zmęczenia i skutecznych ataków wojsk muzułmańskich. Pod koniec bitwy padł namiot króla Gwidona, w którym znajdowały się relikwie Świętego Krzyża.
Bitwa zakończyła się całkowitym zwycięstwem sił Saladyna. Zginęło ok. 10 000 krzyżowców, a duża cześć żołnierzy trafiła do niewoli. Chrześcijanie ponieśli pod Hittin największą klęskę w dziejach walk z muzułmanami w Ziemi Świętej. Utracili także relikwie Świętego Krzyża. Po bitwie oddziały Saladyna zajęły Jerozolimę.
