Tego dnia 1762 roku w wyniku śmierci carycy Rosji Elżbiety nastąpił Drugi cud Domu Brandenburskiego, czyli jeden z największych zwrotów sojuszy w nowożytnej historii wojen
Drugi cud Domu Brandenburskiego był jednym z największych zwrotów sojuszy. W 1757 r. Rosja włączyła się do wojny siedmioletniej toczonej przeciwko Prusom przez Austrię i Francję. Prusy właściwie od bitwy pod Kunowicami (Pierwszy Cud Domu Brandenburskiego) 15 sierpnia 1759 r. zaciekle walczyły o przetrwanie, czekając na coś, co podzieli nieprzyjaciół. 5 stycznia 1762 zmarła Elżbieta Piotrowna Romanowa, cesarzowa rosyjska, zaciekły wróg Fryderyka II, króla Prus.
Na swojego następcę już za życia wybrała siostrzeńca, Piotra Ulryka, przyszłego cara Piotra III. Nowy car, będąc wielbicielem Fryderyka, natychmiast przerwał działania wojenne, odesłał jeńców, a operujący na Śląsku korpus generała Czernyszewa skierował na pomoc armii pruskiej. Piotr III został wkrótce obalony przez swoją żonę, która objęła władzę jako Katarzyna II, Rosja jednak do wojny z Prusami już nie przystąpiła.
Katarzyna II argumentowała to tym, iż ani zwycięstwo ani klęska Prus nie leżą w rosyjskim interesie. Wycofanie Rosji, a następnie Szwecji z wojny pozwoliło na skierowanie wszystkich rezerw na południe przeciwko Austrii i pokonanie jej armii na Dolnym Śląsku i w Saksonii. Zrezygnowana Maria Teresa zgodziła się zawrzeć pokój w Hubertusburgu, kończący wojnę siedmioletnią.
Na zdjęciu: car Piotr III Romanow i Fryderyk II Wielki
