Tego dnia 1638 roku w pałacu w Saint-Germain-en-Laye urodził się Ludwik XIV, król Francji znany także jako Król Słońce
Ludwik XIV był synem Ludwika XIII i Anny Austriaczki. Pochodził z francuskiej dynastii Burbonów. Rządził w latach 1643-1715. W historii Francji zapisał się jako Król Słońce, mecenas sztuki i patron wielu artystów. A co najważniejsze, najczęściej kojarzony jest jako władca absolutny.
Ludwik XIII i Anna Austriaczka
Odziedziczył on tron po swoim ojcu, Ludwiku XIII, w wieku 9 lat. Jego panowanie przebiegało w latach życia kardynała Richelieu. Który był faktycznym twórcą absolutyzmu. Matką była Anna Austriaczka z domu Habsburgów, córka Filipa II króla Hiszpanii.
Ich małżeństwo nie przebiegało pomyślnie. Ludwik miał przekładać miłość do mężczyzn nad miłość do żony. Anna z kolei według listów, które pozostały, była zakochana w pierwszym ministrze Julesie Mazarinie. Przez wiele lat starali się o dziecko. W tym czasie Anna poroniła dwukrotnie. W wieku 37 lat po nocy, którą spędziła z królem w Luwrze, na świat przyszedł Ludwik XIV. Jego narodziny traktowano jak cud, co w późniejszym czasie odbiło się na całym życiu monarchy. Dwa lata później królowa urodziła Filipa.
Widząc zachowanie króla i królowej podejrzewano, że Ludwik nie jest synem króla, a właśnie Mazariniego.
Dzieciństwo Ludwika XIV i regencja Anny Austriaczki
Ludwik XIV dzieciństwo spędził z matką, z którą miał być mocno związany uczuciowo. Postawa ta wywołała gniew króla, który zagroził, że zabierze żonie dzieci. Gdy dwuletni Ludwik przeprosił ojca i spędził z nim czas na zabawie, wszystko się zmieniło.
Ludwika ochrzczono 21 kwietnia 1643 roku w Sainte – Chapelle. Tego samego roku Ludwik XIII wydał rozporządzenie, w którym Anna zostawała regentką. 14 maja zmarł.
W wieku 5 lat Ludwik został obwołany królem. Do czasu pełnoletności młodego króla, faktyczną władzę w kraju sprawował ojciec chrzestny, pierwszy minister królowej regentki – Mazarini.
Zajrzyj też tutaj: Absolutyzm XVII-wiecznej Francji na przykładzie rządów Ludwika XIV
Okres młodości spędził pod jego okiem. Młody król chętnie uczył się szermierki, strzelał z broni palnej oraz jeździł konno. Do jego aktywności zaliczała się również nauka baletu, słuchanie muzyki, gra na lutni oraz gitarze. Uczestniczył również w spotkaniach matki podczas przyjmowania zagranicznych dyplomatów. Przysłuchiwał się obradom rady królewskiej, oglądał pokazy wojskowe gwardii królewskiej.
Podczas panowania królowej-regentki doszło do buntu, którego był świadkiem młody Ludwik. Gdy Ludwik miał 9 lat, parlament w Paryżu zbuntowali się przeciwko koronie. Rodzina królewska musiała uciekać z Paryża, w późniejszym czasie wydarzenia te, nazwane Fronda, zaznaczą w młodym władcy niechęć do tego miasta.
Ludwik XIV
W 1651 roku Ludwik osiągnął pełnoletność. 7 czerwca 1654 roku w katedrze w Reims został koronowany na króla. W 1661 roku umarł Mazarini, moment ten zapoczątkował lata władzy absolutnej. Podczas swojego panowania, król spędzał 10 godzin dziennie na zarządzanie krajem.
Dzięki silnie scentralizowanej administracji, miał kontrolę nad wszystkim. W pamięci zapisała mu się Fronda, a przez to obawiał się szlachty oraz buntu. Szlachtę przekonał, by zamieszkała u niego w pałacu w Wersalu. Budowę rozpoczęto w 1661 roku, z tego miejsca sprawował faktyczną władzę i uczynił je centrum kultury i sztuki na skalę światową.
Jako gorliwy katolik uchylił edykt nantejski dający wolność wyznania protestantom, co w konsekwencji spowodowało exodus wielu ludzi. Prowadził politykę reunionów, na mocy której przyłączał stopniowo tereny, które według niego były francuskie. Doprowadziło to do zawiązania Ligi Augsburdziej oraz późniejszej wojny, która spowodowała ruinę francuskiej gospodarki.
TUTAJ przeczytasz o wojnach Ludwika XIV
Zmarł również w Wersalu w 1 września 1715 roku. Ludwik przeżył swojego syna oraz dwóch wnuków. Tron po nim objął jego 5-letni prawnuk.
