Żołnierz Wojska Polskiego, podporucznik Armii Krajowej, uczestnik Powstania Warszawskiego.
W 1938 roku został powołany do służby wojskowej w Szkole Podchorążych Artylerii, którą odbywał w Tarnopolu. Po wybuchu II wojny światowej został oddelegowany wraz z innymi żołnierzami w Góry Świętokrzyskie, gdzie tworzono armię rezerwową, która później stoczyła walkę z Niemcami. Następnie wraz z kilkoma kolegami przedostał się na wschodni brzeg Wisły, by dalej kontynuować walkę z nieprzyjacielem.
Po agresji Armii Czerwonej na Polskę udał się do Warszawy gdzie dowiedział się, że jego dwóch braci również uniknęło niewoli. W stolicy wraz z kilkoma kolegami zaczęli tworzyć podziemny ruch oporu, którego celem było organizowanie i magazynowanie broni oraz małe akcje dywersyjne.
Przed Powstaniem szkolił nowych ochotników. Uczył ich strzelania oraz obsługi broni, karności i dyscypliny. Podczas powstania przejął od ciężko rannego podporucznika Antoniego Figurskiego dowództwo nad kompanią, która od 2 sierpnia 1944 roku nazwano kompania 02 „Misiewicza” bat. „Olza” pułk AK „Baszta”. Grzybowski dowodził oddziałem powstańczym w dzielnicy Mokotów, który został odcięty przez Niemców od centrum Warszawy. Jego oddział stracił 40 żołnierzy, w grupie poległych w walce był również jego brat Antoni Grzybowski Ps. Antoniewicz. Po upadku powstania Kazimierz Grzybowski został wywieziony do obozu Sandbostel X B oflag X w Niemczech koło Hamburga gdzie przebywał aż do wyzwolenia przez Brytyjczyków. W chwili śmierci miał 91 lat. Został pochowany na cmentarzu w Milanówku.
(Na zdjęciu: Kazimierz Grzybowski. Źródło zdjęcia: Wikipedia).
