Archeologia prawna w południowej Wielkopolsce

Archeologia prawna, zgodnie z definicją, którą stworzył w 1989 roku profesor Witold Meisel, jest to nauka pomocnicza historii ustrojów państw i prawa sądowego, zajmująca się wyszukiwaniem i badaniem zabytków materialnych, posiadających w przeszłości prawnie ustalony, instrumentalny charakter w stosunku do funkcji stanowienia i realizowania norm prawnych[1]. Natomiast samo pojęcie „archeologii prawnej” – „die Rechtsarchäologie” pochodzi od niemieckiego uczonego Karola von Amira, który po raz pierwszy użył go w 1889 roku[2].

Biorąc pod uwagę powyższą definicję, należy stwierdzić, że archeologia prawna, jako dyscyplina naukowa, dostarcza informacji szczególnie istotnych z historycznego punktu widzenia. Zajmuje się ona obiektami szeroko związanymi z prawem, a więc pełniącymi bardzo doniosłą rolę w funkcjonowaniu społeczeństwa.

W niniejszym artykule chciałabym skupić się na obiektach archeologiczno-prawnych znajdujących się w regionie, z którego pochodzę, czyli w Południowej Wielkopolsce. Opisane przeze mnie obiekty są niezwykle ciekawe, gdyż zwykle są one bardzo dobrze znane mieszkańcom miejscowości, w których się znajdują, w większości jednak znajomość ta dotyczy wyłącznie ich obecnego wykorzystania – a nie historycznych funkcji, które pełniły te obiekty.

Jako pierwsze chciałabym opisać budynki znajdujące się w Ostrowie Wielkopolskim (niem. Ostrowo). Jest to miasto położone w Południowej Wielkopolsce. Nazwa miasta pochodzi od jego położenia geograficznego – „ostrów” oznacza wyspę, kępę wśród mokradeł.

Ratusz w Ostrowie Wielkopolskim
Ratusz w Ostrowie Wielkopolskim

Ostrowski ratusz pochodzi z XIX wieku, został zaprojektowany przez Johanna Heinricha Häberlina w 1828 roku. Początkowo na parterze ratusza mieściły się: odwach, wyszynk, waga miejska, kramy kupieckie oraz straż ogniowa, a na piętrze – magistrat, sale sądowe i więzienie. Jednak już od przebudowy w 1862 roku budynek pełnił funkcje wyłącznie administracyjne. Obecne w budynku mieści się restauracja oraz Muzeum Miasta Ostrowa Wielkopolskiego. Nad wejściem znajduje się sentencja: Concordia res parvae crescunt, Discordia maximae dilabuntur – W zgodzie małe rzeczy rosną, W niezgodzie największe się rozpadają.

Leave a Comment

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

*