Tego dnia 1705 roku miała miejsce bitwa pod Warszawą w trakcie Wielkiej Wojny Północnej
Bitwa pod Warszawą 1705 roku to starcie kawaleryjskie w ramach wielkiej wojny północnej, pomiędzy połączonymi wojskami sasko-polsko-litewskimi, a oddziałami szwedzkimi.
Połączone siły sasko-polsko-litewskie (ok. 9 000 żołnierzy), pod dowództwem Otto Arnolda von Paykulla miały zdobyć Warszawę i zapobiec koronacji wojewody poznańskiego Stanisława Leszczyńskiego na króla Polski. Na przeciw im stanęły stacjonujące w Warszawie oddziały szwedzkie (ok. 2 000 żołnierzy) pod dowództwem Karla Nierotha.
Mimo przewagi liczebnej, po 6-godzinnej walce wojska sasko-polsko-litewskie zostały rozbite, a ich dowódca dostał się do niewoli.
Otto Arnold von Paykull został przewieziony do Sztokholmu i tam skazany za zdradę na karę śmierci. Pochodził z Estonii, więc był poddanym króla Szwecji Karola XII, a wówczas ta prowincja należała do niego.
