Pomysłodawcą salutu był Francis Bellamy, który był częścią tzw. Pledge of Allegiance, czyli wyrazem lojalności wobec flagi i republiki Stanów Zjednoczonych Ameryki. Kodeks obowiązywał od 1892 roku i został zatwierdzony przez Kongres .
Amerykanie gestem ręki-na-sercu, a następnie wyciągnięciem dłoni przed siebie na wysokość czoła salutowali w stronę flagi. Stojąc w takiej pozycji powtarzali te oto słowa “I pledge allegiance to my Flag and the Republic for which it stands; one Nation indivisible, with Liberty and Justice for all.” Po tych słowach ręka szybko była opuszczana na bok.
W 1920 roku włoscy faszyści wprowadzili rzymski salut, który miał nawiązywać do starożytnego Rzymu. Następnie został on przejęty przez niemieckich nazistów.
W tej sytuacji po wybuchu II wojny światowej w Stanach Zjednoczonych rozpoczęła się dyskusja nad zmianą tego gestu, gdyż podobieństwo salutu zbytnio nawiązywało do agresorów.
Ostatecznie 22 grudnia 1942 roku Kongres zmienił kodeks i salut został zastąpiony gestem położenia dłoni na sercu.
To pozdrowienie było charakterystyczne dla ruchów nacjonalistycznych (oczywiście przed II wojną światową), była to odpowiedź na lewackie unoszenie pięści w górę też w formie salutu.