Wyrażenie Die Wunderwaffe z jęz. niem. „cudowna broń”, sformułowane zostało przez propagandę hitlerowską w Niemczech w okresie II wojny światowej. Oznaczać miało zaawansowaną technologicznie tajną broń o wielkiej sile, która będzie w stanie przechylić szalę zwycięstwa na stronę przegrywającej wojnę III Rzeszy. Pojęcie Wunderwaffe okazało się być większym stopniu chwytem propagandowym, niż realnym projektem. Nigdy bowiem nie doszło do jej wdrożenia w kształcie oficjalnie zapowiadanym, a zrealizowano praktycznie tylko nieliczne projekty. Opinie, co mogłoby się kryć pod określeniem Wunderwaffe są rozmaite.
Jedną z takich cudownych broni miały być pociski rakietowe. Aggregate to zbiorcza nazwa rakiet i pocisków rakietowych projektowanych w Niemczech przez zespół Wernhera von Brauna w latach 1933-1945. Wersje nosiły oznaczenia od A-1 do A-12. Prace koncepcyjne kontynuowano w latach 1946-1952 w USA co doprowadziło w pierwszej kolejności do startów rakiety Bumper WAC, opartej na A-4. Prace nad rakietami Aggregatewalnie przyczyniły się do powstania i rozwoju programów kosmicznych USA i ZSRR, gdzie po drugiej wojnie światowej znalazły się zarówno osoby z niemieckich zespołów konstrukcyjnych jak i zdobyczne rakiety i ich części.
A-1
Rakieta A-1 była pierwszą z serii Aggregate. Została zaprojektowana w 1933 roku przez Wernhera von Brauna. Prace były prowadzone pod dyrekcją Waltera Dornbergera w ośrodku badawczym Wehrmachtu w Kummersdorfie. Silnik rakietowy, napędzany mieszanką 75% etanolu i tlenu, został opracowany przez Arthura Rudolpha. Stabilny lot miało zapewniać koło zamachowe umieszczone w nosie rakiety, takie rozwiązanie w połączeniu z płynnym paliwem w zbiornikach powodowało jednak problemy. Pomimo że testy silnika wypadły pomyślnie, pierwszy test rakiety skończył się niepowodzeniem i eksplozją na stanowisku startowym. W połączeniu z problemami ze stabilnością spowodowało to zaprzestanie prac nad tą wersją i rozpoczęciem konstruowania wersji A-2.
A-2
Konstrukcja: wersja A-2 była pierwszym pomyślnym projektem z serii Aggregate. Zostały zbudowane dwa egzemplarze, nazwane Max i Moritz. Użyto silnika o podobnej konstrukcji co użytego w A-1. Ciśnienie początkowe w zbiornikach paliwa wynosiło 1,8 MPa, a pod koniec pracy silnika spadało do 1,4 MPa. Odpowiednio ciąg silnika zmieniał swoją wartość od 3 kN do 2,25 kN. Stabilizujące koło zamachowe przeniesiono niżej, pomiędzy zbiorniki ciekłego tlenu i etanolu co poprawiło parametry rakiety.
Chronologia:
1934, 19 grudnia: O godzinie 11.15 GMT z wyspy Borkum na Morzu Północnym wystrzelono pierwszą z rakiet, Maxa. Rakieta osiągnęła pułap 2200 m (silnik zakończył pracę na wysokości 1700 m), spadając następnie 800 od miejsca startu.
1934, 20 grudnia: Druga rakieta, Moritz, została wystrzelona w tym samym miejscu o godzinie 6.52 GMT. Wznosząc się bardziej pionowym torem osiągnęła wyższy pułap: 3500 m (silnik zakończył pracę na wysokości 1800 m), upadając potem 500 m od miejsca startu.
2004: W Dreźnie (w 70-lecie skonstruowania pierwszych rakiet A-2), skonstruowano replikę, nazwaną Maria.
