Schronisko PTTK w Dolinie Roztoki to miejsce bardzo lubiane, choć często niezauważane przez turystów. Znajduje się zaledwie kilka minut drogi od popularnego szlaku nad Morskie Oko, niedaleko Wodogrzmotów Mickiewicza.
Schronisko PTTK w Dolinie Roztoki jest drugim tego typu budynkiem, jaki powstał w polskiej części Tatr. Zarządzane jest przez Polskie Towarzystwo Turystyki Krajoznawczej i stanowi odrębną miejscowość typu schronisko turystyczne. Znajduje się na polanie Stara Roztoka, na wysokości 1031 metrów nad poziomem morza i nosi imię Wincentego Pola.
Schronisko w Dolinie… Białki?
Sama nazwa schroniska jest nieco myląca. Znajduje się bowiem ono nie tyle w samej Dolinie Roztoki, co w Dolinie Białki, nieco poniżej wylotu Doliny Roztoki. Ta prowadzi popularnym zielonym szlakiem od Wodogrzmotów Mickiewicza aż do Doliny Pięciu Stawów Polskich. Dolina Białki jest z kolei drogą, którą jeszcze przed II wojną światową można było dostać się na stronę słowacką. Z czasem jednak przejście w tym miejscu zamknięto.
Samo schronisko znajduje się dzisiaj nieco na uboczu. Kiedyś było zupełnie inaczej. Oprócz wspomnianego szlaku na słowacką część Tatr, to właśnie przez Starą Roztokę biegł szlak nad Morskie Oko. Dopiero później powstała trasa, która dziś jest chyba najpopularniejszą drogą w polskich Tatrach.
Przeczytaj też: Krótka historia tatrzańskich schronisk: Schronisko PTTK nad Morskim Okiem
Pierwsze schronisko PTTK w Dolinie Roztoki
Schronisko PTTK w Dolinie Roztoki to drugi tego typu budynek w polskiej części Tatr (pierwszy powstał nad Morskim Okiem). Jak już zostało powiedziane, zbudowano je przy ówczesnej drodze prowadzącej z Łysej Polany nad Morskie Oko, a budową kierowali Leopold Świerz i ks. Wojciech Roszek. Samym budynkiem bardzo długo opiekowali się górale. Pierwszym gospodarzem był Franciszek Dorula, jednak zdecydowanie bardziej znany jest Bartłomiej Obrochta, słynny przewodnik i skrzypek.
Drugie schronisko
Historia pierwszego schroniska zakończyła się w 1911 roku, kiedy to zostało rozebrane. Uznano wówczas, że stanowi ono zbyt duże zagrożenie dla turystów, których w tym czasie przybywało w Tatry coraz więcej. O pierwszym schronisku nie zachowało się dużo informacji, wiadomo, że miało ono dwie izby i otwarte było jedynie w okresie letnim. Bardzo szybko jednak na polanie zbudowano nowe schronisko, które znamy do dzisiaj. Pracami nad jego budową kierował Władysław Kulczyński, a sam budynek znajduje się w nieco bardziej suchym miejscu niż pierwszy. Nowe schronisko otwarto w 1913 roku.
Jeszcze przed wybuchem II wojny światowej schronisko stanowiło bazę wypadową dla polskich taterników, którzy ruszali na słowackie szczyty. W latach 30. kilkakrotnie je rozbudowywano. Po wybuchu II wojny światowej służyło na początku jako punkt przerzutowy dla Polaków, którzy chcieli przedostać się na Węgry. Z czasem budynek zajęli oczywiście Niemcy, którzy w tym miejscu zorganizowali placówkę straży granicznej. Dzięki temu jednak budynek nie został zniszczony na skutek działań wojennych.
Schronisko PTTK w Dolinie Roztoki na uboczu
Po zakończeniu II wojny światowej zamknięto przejście graniczne na Słowację oraz wytyczono nowy szlak nad Morskie Oko, który doczekał się znanej do dziś asfaltowej drogi. Budynek schroniska pozostał nieco na uboczu, chociaż znajduje się zaledwie kilka minut od popularnego szlaku. Jest jednym z najpopularniejszych i najbardziej lubianych tatrzańskich schronisk. W 2015 i 2017 roku Schronisko zajęło pierwsze miejsce w rankingu schronisk górskich PTTK, który organizowany jest od 2011 roku przez pismo „n.p.m.”.
Michał Czornak
Bibliografia
Zygmański M., Figiel N., Żemojtel M., Tatry Polskie, 2011.
Kosim J., Zakopane, Tatry. Ilustrowany przewodnik, 2000.
