Powodem narastających problemów z uzębieniem była ekspansja muzułmańska, która zwiększała rolę cukru w kuchniach ludów podbitych. Największy jej wzrost było można zauważyć w emiracie Grenady za panowania dynastii Nasrydów. Samą sprawą zajęli się naukowcy z Uniwersytetu w Grenadzie i Bernie, w tym celu zbadano zęby dzieci i młodzieży.
Przyczyną tego problemu było rozpowszechnienie się cukru trzcinowego przez ekspansję Arabską. Największe skutki występowały w emiracie Grenady za rządów dynastii Nasrydów w latach 1230-1493. Cukier był rzadką częścią diety, występowała wyłącznie wśród elit, jednak wraz przybyciem państw muzułmańskich cukier zaczął się upowszechniać.
Arabowie posiadali liczne uprawy cukru trzcinowego na wyspach Morza śródziemnego, potwierdzeniem tego są liczne źródła kronikarzy. Jednym z nich jest X-wieczny Ibn Hawqai, który opisuje uprawy cukru trzcinowego w okolicach Palermo. Po roku 1291, gdy Akka padła, a przegrane wojska krzyżackie zostały zmuszone do odwrotu. Przegrani przenieśli się na Cypr, a wraz ze sobą zabrali wiedzę o hodowli trzciny cukrowej. Zaś pierwsze uprawy na Półwyspie Iberyjskim pojawiają się już w X wieku, jednak są wtedy nowością dla rolników. Uprawa rozszerzyła się dopiero po nadejściu Nasrydów.
Same prace zostały przeprowadzone w La Torrecilla i Talará, w ich trakcie porównano uzębienie z terenów wcześniej podanych miast z próbkami innych regionów półwyspu Iberyjskiego. Zbadane zęby podzielono na trzy grupy w pierwszej były dzieci poniżej dwóch lat, w skład drugiej wchodziły młodzież posiadająca tylko zęby mleczne i w ostatniej grupie znalazły się osoby z uzębieniem stałym lub mlecznym. Łącznie wszystkich zębów było 770 od 115 badanych. Na obszarach La Torrecilla i Talará, gdzie był dostępny cukier trzcinowy, próchnica występowała kolejno wśród 10,9% i 27,2% mieszkańców. W porównaniu ze stanowisk położonych w Hiszpanii występuję łącznie 5 przypadków próchnicy, trzy próbki, pochodzące z epoki brązu, o wyniku 1,1% i dwa materiały badawcze z okresu średniowiecza o odsetku 1,5%. Grupą, u której występowała próchnica najczęściej były osoby o uzębieniu stałym lub mlecznym.
„Dostępne dane na temat rozpowszechnienia próchnicy w badanej populacji muzułmańskiej wskazują, że jej dieta bardzo sprzyjała rozwojowi próchnicy, szczególnie w Talará. Dzieci nie tylko jadły słodycze, ale prawdopodobnie cukier był używany do uspokajania najmłodszych. Al-Jatib [żyjący w XIV-wiecznej Granadzie autor Kitāb al-Wusūl – red.], zaleca by około 2-letnim dzieciom w okresie odstawiania ich od piersi podawać kulki z chleba wypełnione cukrem. Dzieciom dawano też do ssania trzcinę cukrową. […] Próchnica częściej trapiła mieszkańców Talará niż La Torrecilla, co można wytłumaczyć tym, iż w Talará żyła bogatsza społeczność, która mogła sobie pozwolić na kupno cukru. Ponadto Talará znajdowała się bliżej plantacji trzciny cukrowej, przy drodze, którą cukier docierał do Granady. Łatwiej więc tam było o dostęp do świeżej trzciny, którą mogły ssać dzieci’”
Źródło:. https://kopalniawiedzy.pl
Fot: Wikimedia Commons
Krystian Styczyński
Czy to pisał jakiś nierozgarnięty licealista?