Rola kobiety w szerzeniu miłości – Kobieta w literaturze

W Dniu Kobiet, należy rozważyć rolę kobiety, jaką pełniła ona na przestrzeni dziejów. Była ona motywem przewodnim dla wielu artystów i wyrobników pióra. Kobieta we wszystkich epokach literackich była natchnieniem dla licznego grona poetów i pisarzy.

Z biegiem lat i dni

Wraz z upływem czasu zmieniał się status społeczny kobiety, inaczej też przedstawiano ją w literaturze, a inaczej w malarstwie i w rzeźbie. Jednakże od zawsze utożsamiana była ona z miłością, którą umiała się ona dzielić z innymi. Zmieniał się też wzorzec osobowości kobiecej, z podległej mężczyźnie do bardziej wyzwolonej i władczej. Z całą pewnością wpływ miała na to charakterystyka danej epoki oraz mentalność ówcześnie tworzących sztukę ludzi.

Typy kobiety

Mimo dużych rozbieżności dotyczących szczegółowych opisów płci pięknej można wyróżnić pewne typy kobiety, które zostały przedstawione na przestrzeni literackich dziejów. Średniowiecze to epoka teocentryzmu. Bogu podporządkowano wszystkie dziedziny życia i działalności człowieka. Autorytetem było Pismo Święte i Ojcowie Kościoła, do których należał święty Tomasz, święta Brygida czy też święty Augustyn. Na piedestał całej ludzkości stawiano wzorce osobowe, jakim był dla przykładu waleczny rycerz i sprawiedliwy władca. Średniowiecze to także epoka symboli i wizerunków. Takimi symbolami niejednokrotnie były kobiety, dla przykładu: Ewa-kusicielka, jako symbol zła, grzechu, ale też pokuty i cierpienia. Biblijna Ewa była też matką rodzaju ludzkiego, skalanego bólem i grzechem. Ale mimo to nie była jej obca miłość, która stanowiła wykładnik jej życia. Kobiety owiane mitem miłości i dobra, to siostry Łazarza z Betanii. A były to Maria i Marta, symbole wielu cnót. Marta, utożsamiana z gospodynią domową, krzątała się po izbie kuchennej, aby podjąć dobrym jadłem goszczącego w ich progach Jezusa. Maria jest symbolem miłości i dobra. Zasłuchana w słowa, które głosił Jezus, zapominała o codziennych obowiązkach. Obrała ona tym samym drogę czystego chrześcijaństwa, które opiera się na wzajemnej miłości. Jednak mimo wszystko kobieta uważana była ogólnie za zło, które spadło na ludzi, przez nieposłuszeństwo pramatki Ewy, wobec Boga.

Zdaniem mędrców

Przez wielu filozofów i literatów uważana ona była za bramę piekieł, najdzikszą z bestii, a także utożsamiano ją z pewnego rodzaju nietrwałością, przynoszącą wstyd mężowi. Niektórzy poeci sądzili, że każda kobieta jest źródłem niepokoju. Apogeum myśli średniowiecznej podejmującym wszelkie hipotezy dotyczące kobiet, jest dzieło pod tytułem: „Młot na czarownice”, które wyszło spod pióra braci dominikanów. Kobieta w średniowieczu była symbolem męskich dążeń i pragnień. Każdy bowiem rycerz musiał posiadać damę swojego serca. Literatura polska opisywała szereg bohaterskich rycerzy, którzy wręcz ubóstwiali swe damy serca i za przykładem Zbyszka z Bogdańca byli oni gotowi poświęcić dla niej nawet życie.

Leave a Comment

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

*