W Bazylei historycy dokonali identyfikacji najstarszego znanego chrześcijańskiego dokumentu niepochodzącego z Biblii. Znajdujący się od ponad 100 lat w zbiorach Uniwersytetu w Bazylei papirus P.Bas. 2.43 okazał się być jednym z najważniejszych źródełko badania początków rozwoju chrześcijaństwa.
Dokument przechowywany w archiwach Uniwersytetu bazylejskiego, a pochodzący z terenów rzymskiego Egiptu, najprawdopodobniej pochodzi z pierwszej połowy III w. n.e. Wiadomo na pewno, iż jest on listem między dwoma chrześcijanami, zamieszkującymi teren Cesarstwa Rzymskiego. Co ciekawa przeczy on powszechnej teorii na temat życia pierwszych wyznawców Chrystusa, bowiem na podstawie treści listu można określić, iż nie byli oni odizolowanymi od społeczności ekscentrykami, narażonymi na częste prześladowania, ale równorzędnymi członkami miejscowych społeczności, których codzienność wcale nie różniła się od codzienności typowego Rzymianina. Co ciekawe na podstawie tego samego dokumentu można wywnioskować, iż w III w. chrześcijanie porzucili już swój zwyczaj społecznej izolacji i zdecydowanego unikania wszelkiego rodzaju aktywności społecznej i politycznej, ale w okresie tym w swoich społecznościach często postrzegani byli, jako byli politycznymi liderzy.
Autorem listu jest Arrianus, który pisał do swojego brata Paulusa. W treści dokumentu streszcza swe codzienne sprawy oraz prosi o przesłanie sosu rybnego. Prócz tego Arrianus wyraża życzenie, by bratu „wiodło się w Panu”. Ta formuła kończąca jest raczej nietypowa dla listów wczesnochrześcijańskich z okresu późnej starożytności.
Niezwykle ciekawe są też postacie autora i adresata listu. Zarówno Arrianus i Paulus byli młodymi, wykształconymi przedstawicielami egipskiej elity, właścicielami ziemskimi i urzędnikami, co historycy potwierdzili w badaniach prozopograficznych.
Dalsze badania dokumentu trwają!
Źródło: kopalniawiedzy.pl
Fot. University of Basel
Dawid Siuta
