Piotr III Romanow został obalony 10 lipca 1762 roku po półrocznym panowaniu.
Na czele zamachu stanu stała jego żona, Katarzyna. Przewrót pałacowy wyniósł Katarzynę na tron Rosji. Warto nadmienić, że caryca Katarzyna II Wielka nie pochodziła z rodu Romanowów.
Piotr III Romanow
Żył w latach 1728-1762. Panował tylko pół roku. W tym krótkim czasie, zaraz po objęciu tronu, zaczął zmieniać kierunek polityczny Rosji. Przerwał wojnę z Prusami i zawarł z nimi sojusz. Sprzymierzył się z Fryderykiem II, oddając mu ziemie zdobyte przez jego poprzedniczkę, Elżbietę. W jego ślad poszły inne państwa, które zawiązały sojusz z Fryderykiem II. Dążył do wojny z Danią, a później z Rzeczpospolitą.
Jego działania finalnie doprowadziły do spisku.
Po jego śmierci pojawiło się czterech pretendentów do tronu. Lud wierzył, że Piotr III wcale nie umarł. Twierdzono, że Katarzyna potajemnie ukrywa go i więzi.
Najsłynniejszym z pretendentów był kozak Jemelian Pugaczow. W 1774 roku doprowadził do powstania, znanego jako bunt Pugaczowa. Ostatecznie siły Katarzyny stłumiły powstanie. Ponadto do tronu pretendował Kondratii Selivanov. Kierował on sektą znaną jako Skoptsy. Selivanov twierdził, że jest zarówno Jezusem, jak i Piotrem III.
W grudniu 1796 roku, po następcy Katarzyny, Piotrze, cesarz Rosji Paweł I, któremu nie podobały się działania matki, zorganizował ekshumację szczątków Piotra i ponowne pochował z pełnymi honorami w katedrze św. Piotra i Pawła, gdzie przebywali inni carowie.
Na portrecie car Rosji
