Tego dnia 1629 roku urodził się przyszły król Polski, Jan Sobieski
Jan Sobieski urodził się 17 sierpnia 1629 roku w Olesku. Przez Turków był zwany Lwem Lechistanu, a przez chrześcijan Obrońcą Wiary. Piastował urząd hetmana wielkiego koronnego i marszałka wielkiego koronnego.
Kształcił się na Uniwersytecie Jagiellońskim, a następnie ruszył w tradycyjną wyprawę po Europie. Brał udział w walkach z Kozakami podczas powstania Chmielnickiego oraz wojnie polsko-rosyjskiej. Okrył się niesławą podczas II wojny północnej, czyli tzw. potopu szwedzkiego. Jako jeden z pierwszych magnatów przeszedł na stronę Karola X Gustawa.
Dodatkowo, przyczynił się do przejścia na stronę szwedzką elity armii koronnej, dowodzonej przez Aleksandra Koniecpolskiego.
Gdy tron objął Michał Korybut Wiśniowiecki, Sobieski przez krótkie panowanie tego władcy był w konflikcie z monarchą i starał się mu przeszkadzać z całych sił.
Podczas wojny z Imperium Osmańskim wykazał się dużym talentem dowódczym i to na kanwie zwycięstw został po śmierci Michała Korybuta Wiśniowieckiego królem Polski.
Wybór jego kandydatury nastąpił 21 maja 1674 roku, gdzie na polu elekcyjnym szlachta obwołała go królem Polski i wielkim księciem litewskim.
2 lutego 1676 koronowany w katedrze na Wawelu.
Jako zwycięzca spod Wiednia, stał się bohaterem narodowym. Był ostatnim władcą Rzeczypospolitej, który potrafił osiągać sukcesy na arenie międzynarodowej. Ostatni wielki wódz, który potrafił świetnie rozprawić się w polu z wrogiem.
Może zainteresuje Cię także artykuł: Dlaczego Sobieski poszedł pod Wiedeń?
Jednak, z drugiej strony, był osobą nie potrafiącą sobie poradzić w polityce wewnętrznej. Jego brak zdecydowania w działaniu odbił się na dalszych losach Rzeczypospolitej. Nawet Michał Wiśniowiecki w obliczu kryzysu zdecydował się wezwać na pomoc szlachtę przeciw spiskującej magnaterii.
Nie wiadomo, dlaczego był tak niezdecydowany.
Jego brak umiejętności politycznych można było odczuć w starciu z Wielkim Elektorem Fryderykiem Wilhelmem I. Elektor brandenburski potrafił koncertowo rozgrywać Sobieskiego, z czym polski monarcha sobie nie radził. Warto napomnieć, że cała służba pocztowa, wraz z poczmistrzem, była agentami elektora. Dzięki temu miał on dostęp do korespondencji króla i mógł przeciwdziałać jego planom.
Również Jan III Sobieski nie potrafił dobrze rozegrać swojej polityki dynastycznej. Po jego śmierci wybuchł skandal związany z jego rodziną i próbami objęcia tronu przez jego syna, Jakuba.
Mimo tego, że gdy obejmował tron, nakreślił sobie plan zasadniczej reformy wewnętrznej państwa, mającej na celu wzmocnienie władzy królewskiej bez wprowadzania absolutyzmu, nie udało mu się tego dokonać przez okres 22 lat panowania.
Finalnie, nawet Janowi Kazimierzowi i Augustowi II nie udało się wzmocnić władzy i uzdrowić Rzeczypospolitej.
