Tego dnia 44 roku p.n.e. miała miejsce pierwsza filipika Cycerona, wygłoszona w senacie rzymskim przeciwko Markowi Antoniuszowi
Tzw. Pierwsza filipika Cycerona to pierwsza z 14 mów Cycerona z lat 44-43 p.n.e. wygłoszonych na łamach senatu, skierowanych do Marka Antoniusza, zwanych filipikami – In Marcum Antonium orationes Philippicae.
Po zabójstwie Cezara w Rzymie sytuacja polityczna zmieniała się dynamicznie. Zamachowcy pod przywództwem Brutusa szybko się wycofali z miasta, nad którym kontrolę przejął Marek Antoniusz. Był obecnym konsulem i liczył na przejęcie schedy po Cezarze.
W oczach republikanina i filozofa, Cycerona, był on głównym pretendentem do roli tyrana. Do tej pory w obliczu wojny domowej w imperium tchórzliwy i niezdecydowany, tym razem miał jasny plan działania.
Zawarł przeciwko Antoniuszowi sojusz z nową postacią polityczną w Rzymie, 19-letnim Oktawianem, przybranym synem Cezara. Sam 2 września w senacie zaczął występować z mowami przeciwko konsulowi. Mowy zostały określone Filipikami na część mów Demostenesa przeciwko Filipowi II z czasów jeszcze antycznej Grecji.
W mowach Cyceron nie przebierał w słowach, określając Antoniusza jako pijaka i złodzieja, gdy tymczasem Oktawian wyruszył z armią do walki ze wspólnym wrogiem.
Finalnie Cyceron w swych politycznych kalkulacjach przeliczył się.
Został wymanewrowany przez młodego Oktawiana, który zawarł ostatecznie sojusz z Markiem Antoniuszem. W ramach porozumień obu, Cyceron został zabity, a ku radości Antoniusza ręce mówcy zostały na przestrogę wszelkich jego wrogów przybite do drzwi senatu.
