Tego dnia 1849 roku przyszedł na świat Iwan Pawłow
Iwan Pawłow urodził się 26 września w Riazaniu jako syn Piotra Pawłowa i Warwary Iwanownej z Uspieńskich. Zgodnie z planami rodziców miał zostać popem. W 1864 roku wstąpił do Riazańskiego Seminarium Duchownego.
Karierze duchownej przeszkodziła jednak lektura książki Sieczenowa „Odruchy mózgowe”, dzięki której tuż przed święceniami porzucił seminarium i rozpoczął studia prawnicze, skąd przeniósł się na fakultet przyrodniczy Uniwersytetu Petersburskiego. W 1875 roku został przeniesiony na 3 rok studiów na Wojenną Medyczno-Chirurgiczną Akademię.
Równolegle do studiów pracował w laboratorium fizjologicznym. Po studiach, w 1879 roku został szefem laboratorium fizjologicznego w klinice Botkina. W 1883 roku obronił pracę doktorską na „O nerwach odśrodkowych serca”. Kolejne dla lata pracował w laboratoriach we Wrocławiu i Lipsku. Dopiero w 1890 roku zyskał tytuł profesora i katedrę farmakologii na Wojskowej Medyczno-Chirurgicznej Akademii.
Uhonorowaniem jego zasług było włączenie go w 1907 roku do składu Petersburskiej Akademii Nauk. Prowadzone przez niego badania rzuciły nowe światło na działanie układu pokarmowego, oraz pozwoliły odkryć wiele fundamentalnych faktów dotyczących fizjologii trawienia. Za te badania został uhonorowany nagrodą Nobla.
Po rewolucji październikowej, Pawłow stał się jednym z ulubieńców władz rosyjskich, a jego badania uzyskały stopień priorytetowych. W 1925 roku został kierownikiem Instytutu Fizjologii Akademii Nauk ZSRR.
Zmarł w 1936 roku. Jego ciało spoczywa na petersburskim Cmentarzu Wołkowskim w części zwanej Literackie Mosty. Najbardziej znane są jego badania dotyczące odruchów prowadzone po zakończeniu rewolucji.
