Był synem Theodora Junod i Jadwigi Dylewskiej. Urodził się w Genewie, jednak rok później jego rodzina przeprowadziła się do Łodzi. Nazywał się Bogdan Eugeniusz Junod. Zadebiutował w teatrze Urania (jego ojca). W 1917 roku występował w Poznaniu, a dwa lata później w Warszawie. Występował w kabaretach „Qui Pro Quo”, „Morskie Oko”, „Cyganeria”. W 1925 roku zadebiutował w filmie „Rywale”. W 1929 roku spowodował wypadek samochodowy i został skazany na 6 miesięcy pozbawienia wolności w zawieszeniu. W latach 30. zaczął pisać scenariusze i reżyserować filmy. Po wybuchu wojny wyjechał do Lwowa. Tam 26 czerwca 1941 roku został aresztowany przez NKWD. Został skazany na 5 lat obozu. Zmarł w łagrze w Kotłasie 7 października. Wystąpił w ponad 30 filmach, m.in. „Głos pustynii”, „Czarna Perła”, „Paweł i Gaweł”, „Strachy”. Miał wiele kochanek, był abstynentem i uwielbiał jedzenie.
