Tego dnia 2008 roku w Collingwood (Kanada w prowincji Ontario) zmarł Tadeusz Kotz
Tadeusz Kotz to pułkownik pilot Wojska Polskiego, dowódca Dywizjonu 303 w okresie od 20 listopada 1943 do 25 września 1944 roku. Urodził się 9 sierpnia jako Tadeusz Koc we wsi Grabanów nieopodal Białej Podlaskiej. Tam uczęszczał do gimnazjum.Po uzyskanej w maju 1934 r. maturze wstąpił do Szkoły Podchorążych Rezerwy Lotnictwa w Dęblinie.
W kampanii polskiej 1939 roku w II wojnie światowej walczył w 161 eskadrze myśliwskiej. W pierwszych dniach września udało mu się zestrzelić niemieckiego Meserschmidtta.17 września 1939 po agresji sowieckiej uzbrojony w karabiny maszynowe „zwiadowca” wleciał w polską przestrzeń powietrzną w rejonie Lwów-Stanisławów-Nadworna , wypatrzył go Tadeusz Kotz lecąc myśliwcem P11 i posłał go na ziemię.
Po klęsce września udaje mu się przedostać do Francji. Po ataku Niemiec na Francję i jej kapitulacji przedostał się do Anglii. Rozpoczyna służbę w dywizjonie 303, gdzie zostaje późniejszym dowódcą. Pierwsze loty bojowe wykonał w 245 dywizjonie RAF i w 317 dywizjonie. 15 marca 1942 r. wziął udział w osłonie bombowców w locie nad Francję. W czasie powrotu przy zerowej widoczności dywizjon stracił osiem maszyn. Koc jako jeden z dwóch lądował nie uszkadzając samolotu.
25 kwietnia 1942 r. znów odnotował zwycięstwo w powietrznej walce. Powtórzył swój sukces trzy dni później. Dobra passa go nie opuszczała. 29 kwietnia zestrzelił na pewno i prawdopodobnie po jednym z niemieckich myśliwców. W czerwcu 1942 r. przeniesiony został na stanowisko dowódcy eskadry w polskim dywizjonie myśliwskim. Znów miał fart.
W locie nad Kanałem La Manche uszkodził nieprzyjacielską maszynę. Gdy na początku lutego 1943 r. wracał w osłonie bombowców odłączył się od kolegów. Zaatakował. Zwyciężył. Przy okazji sam został zestrzelony. Ratował się skokiem. Pomocy na ziemi udzielił mu francuski ruch oporu. Dzięki partyzantom trafił do Paryża. Z okupowanej stolicy Francji przez Pireneje przedostał się do Gibraltaru. Z niego odleciał do Anglii.
Po powrocie stawił się w Northolt W lipcu 1943 r. został przeniesiony do znanego już sobie polskiego dywizjonu myśliwskiego. W czasie jednego z lotów doszło do spotkania z wrogiem. Efektem było uszkodzenie jednej z maszyn przeciwnika. 20 listopada 1943 r. przejął stanowisko dowódcy dywizjonu. Dowodził nim do 25 września 1944 r.
Następnie podjął naukę w Wyższej Szkoły Lotniczej. Ukończył ją we wrześniu 1945 r. Do końca swej służby w Polskich Siłach Powietrznych był kolejno szefem szkolenia w Rednal, oficerem łącznikowym w dwóch Grupach Myśliwskich oraz oficerem sztabu Skrzydła Myśliwskiego.
Do wyzwolonej Polski nie wrócił. Wyemigrował do Kanady. Mieszkał w niej do końca życia. Pułkownik Tadeusz Kotz ( nazwisko zmienił po wojnie) zmarł 3 czerwca 2008 r.na kanadyjskiej ziemi gdzie został pochowany.
Na liście Bajana zajmuje 50. pozycję z wynikiem 4 i 1/3 zestrzeleń pewnych i 3 prawdopodobnych.
Zestrzelenia pewne:
- 1/3 Do 17 – 2 września 1939 (pilotował P.11c)
- Bf 110 – 2 września 1939 (pilotował P.11c)
- Polikarpow R-5 – 17 września 1939 (pilotował P.11c)
- 1/2 x Fw 190 – 25 kwietnia 1942 (pilotował Spitfire V, JH-D nr BL410)
- Fw 190 – 28 kwietnia 1942 (pilotował Spitfire V, JH-M nr BL563)
- Fw 190 – 29 kwietnia 1942 (pilotował Spitfire V, JH-M nr BL563)
Zestrzelenia prawdopodobne:
- Bf 109 – 8 listopada 1941 (pilotował Spitfire V, JH-Y nr W3970)
- Fw 190 – 29 kwietnia 1942 (pilotował Spitfire V, JH-M nr BL563)
- Fw 190 – 3 lutego 1943 (pilotował Spitfire V, ZF-[?] nr BL977)
Odznaczenia:
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 8495
- Krzyż Walecznych – czterokrotnie
- brytyjski Distinguished Flying Cross
