Tego dnia 1950 roku w więzieniu rawickim zmarł Kazimierz Pużak – socjalista i polityk polski, absolwent prawa na Uniwersytecie Lwowskim
Kazimierz Pużak urodził się 26 sierpnia 1883 r. w Tarnopolu. W 1904 r. wstąpił do PPS, a rok później do PPS-Frakcja Rewolucyjna. Za swoją działalność został w 1911 r. aresztowany przez Rosjan i osadzony w twierdzy szliselburskiej, skąd wyszedł dopiero w 1917 r. Po powrocie do niepodległej Polski pełnił funkcję sekretarza generalnego PPS (przez 24 lata) i z ramienia tej partii w latach 1919-1935 był posłem na sejm.
Po zajęciu Polski przez Niemców rozpoczął działalność konspiracyjną tworząc PPS-Wolność, Równość, Niepodległość, której został sekretarzem generalnym. Pełnił też funkcję komendanta Gwardii Ludowej PPS-WNR. Po utworzeniu Politycznego Komitetu Porozumiewawczego został jego członkiem, a następnie przewodniczącym Rady Jedności Narodowej (podziemny sejm).
Zdecydowanie opowiadał się za utrzymaniem ciągłości politycznej Rzeczypospolitej i jej suwerenności oraz wykluczał jakikolwiek sojusz z komunistami. W 1945 r. został aresztowany przez NKWD i w tzw. procesie szesnastu skazany na 1,5 roku więzienia. W 1946 r. powrócił do Warszawy, ale w 2 lata po zakończeniu pierwszej kary został aresztowany przez władze komunistyczne pod zarzutem zdrady i skazany na 10 lat więzienia.
Osadzono go w Rawiczu, gdzie pozostał do śmierci. Podczas procesu nie przyznał się do winy. Jako gorący patriota szczególnie negował swoją działalność antypaństwową.
