Tego dnia 1892 roku w Krumovacu w Chorwacji należącej wówczas do Austro-Węgier urodził się Josip Broz
Josip Broz w 1910 roku, jako pracownik zakładów metalurgicznych w Sisaku przystąpił do Socjaldemokratycznej Partii Chorwacji i Słowenii. W czasie I wojny światowej za antywojenną propagandę jako żołnierz austro-węgierski został osadzony w twierdzy Pedrovaradinskiej.
Styczeń 1915 roku przyniósł mu wysłanie na front wschodni do Galicji, gdzie ranny 25 marca 1915 roku został schwytany przez Rosjan. Po rekonwalescencji w rosyjskim szpitalu został zesłany do obozu pracy na Uralu, gdzie przebywał do wybuchu rewolucji w 1917 roku. W lutym 1917 roku zbuntowany robotnicy zlikwidowali obóz, a Josip przystąpił do bolszewików.
Do nowo powstałego Królestwa Serbów, Chorwatów, Słoweńców powrócił dopiero we wrześniu 1920 roku. Po powrocie przystąpił do Komunistycznej Partii Jugosławii. Po delegalizacji partii w 1921 roku działał w podziemiu, aż do 1934 roku. W czasie II Wojny światowej tworzył komunistyczną partyzantkę, która walczyła nie tylko z wojskami chorwackich Ustaszy, ale również z serbskimi partyzantami zwanymi Czetnikami i niemieckim Wehrmachtem.
Wtedy też zaczął się posługiwać pseudonimem „Tito”. Prowadzona w tym czasie prosowiecka polityka, przyniosła Brozowi pomoc Armii Czerwonej podczas „wyzwalania” Jugosławii. Po wojnie został pierwszym prezydentem Socjalistycznej Federacyjnej Republiki Jugosławii. Urząd sprawował do 1980 roku. Zmarł 4 maja 1980 roku w Lublanie w Słowenii.