Tego dnia 1806 roku rozpoczęła się wojna prusko-francuska, pomiędzy Królestwem Prus a Cesarstwem Francji
Wojna prusko-francuska 1806 roku, pomiędzy Królestwem Prus a Cesarstwem Francji, tzw. IV koalicja w ramach wojen napoleońskich, to bezpośrednia reakcja króla Prus i zbrojnie nastawionych kręgów rządzących na wzmocnienie się wpływów pruskich w Niemczech. Przyczyną tego było pokonanie w 1805r. Austrii (bitwa pod Austerlitz i pokój w Bratysławie) oraz utworzenie Związku Reńskiego, czyli federacji marionetkowych państw w Niemczech Środkowych i Południowych.
Do boju przeciw Wielkiej Armii ruszyło prawie 200 000 poddanych Fryderyka Wilhelma III oraz Sasów Fryderyka Augusta. Przeciw nim Napoleon pospiesznie skoncentrował 170 000 Francuzów.
Wojna trwała 9 miesięcy, jednak w ciągu zaledwie 39 pierwszych dni rozgromiono armie pruskie pod Jeną i Auerstadt, zdobyto olbrzymie twierdze i zajęto duże tereny Prus. Niegdyś dumna armia Fryderyka II przeszła największe upokorzenie w swej historii, zaś rządzone silną ręką Prusy skompromitowały się w opinii europejskiej jako państwo w rzeczywistości słabe z przestarzałymi systemami administracyjnymi. Nawet militarna pomoc „kuzyna” Fryderyka Wilhelma nie mogła przesądzić o wyniku „pierwszej wojny polskiej„.
Wojna przyniosła Prusom znaczne okrojenie ich terytorium. Straciły ziemie na zachód od Łaby oraz tereny zdobyte podczas II i III rozbioru Polski. Co więcej, Gdańsk nie znalazł się w strefie wpływów niemieckich, a obywatele Prus musieli się pogodzić z okupacją ich kraju przez wojska francuskie oraz ogromnymi kontrybucjami.
