Nietypowe odkrycie niemieckich archeologów, podczas wykopalisk w katedrze Świętego Bartłomieja we Frankfurcie nad Menem.
W 1992 roku w trakcie prac wykopaliskowych, niemieccy archeolodzy odkryli grób dwójki, czteroletnich dzieci. Jedno z nich, dziewczynka, została pochowana z przedmiotami, które wskazywały na jej wysokie urodzenie. Natomiast drugie dziecko skremowano i odziano jedynie, w niedziedzią skórę. Ustalenie faktów, a także interpretacja tego nietypowego odkrycia zajęła naukowcom ponad dwadzieścia lat. W wyniku badań wysnuto wnioski, iż pochówek nastąpił na przełomie 700-730 roku, w miejscu zamieszkania księdza, tuż obok niewielkiego kościoła. Prawdopodobnie grobowiec był znany i czczony przez blisko sto lat. Wskazuje na to kaplica ulokowana w 855 roku, przez króla Ludwika II. W późniejszym czasie stanowiła ona podwaliny głównej katedry miejskiej. Ciało dziewczynki okryto całunem, który został wyszyty złotym krzyżem, odziano ją również w tunikę i szal. Ponadto miała na sobie cenną biżuterię wykonaną z takich kruszców jak: złoto, srebro, brąz, jak również i kamieni szlachetnych. Dziewczynkę ozdobiono: pierścieniem, kolczykami, naramiennikiem, naszyjnikiem, obrożą. W początkowej fazie badań archeolodzy nie zwrócili większej uwagi na prochy znajdujące się obok. Dopiero po przeprowadzeniu wnikliwych badań, okazało się, że są to szczątki drugiego dziecka zmarłego również w wieku czterech lat. Znaleziono przy nich fragmenty kości niedźwiedzia, w tym kły, które służyły jak naszyjnik. Pierwszy z pochówków, a także sposób grzebania zmarłych wskazuje na merowińską chrześcijańską arystokracje, drugi zaś reprezentuje styl skandynawski i pogański. Istnieje duża doza prawdopodobieństwa na bliższe związki między tymi kulturami. Być może dwójka pochowanych razem dzieci była przyrzeczoną sobie parą, reprezentującą dwa różne światy, które w ten sposób miały się połączyć.
Źródło: poszukiwacze.org
Foto: Wnętrze katedry Świętego Bartłomieja-rycina z 1744r. Fot: wikipedia commons
Żaneta Borowiak
