Tego dnia 1813 roku po wielomiesięcznym oblężeniu, miała miejsce kapitulacja Gdańska
Kapitulacja Gdańska w 1813 roku miała miejsce po wielomiesięcznym oblężeniu, które trwało od stycznia.
Po klęsce wyprawy na Rosję w 1812 roku, Napoleon Bonaparte nakazał oprzeć linię obrony o rzekę Wisłę i znajdujące się w Księstwie Warszawskim forty i twierdze jak Modlin, Zamość czy Toruń. Ważnym elementem planu francuskiego był również Gdańsk, od 1807 roku znajdujący się praktycznie w ich rękach.
Gdy 15 stycznia 1813 roku pod miasto dotarły pierwsze oddziały rosyjskie, gubernatorem był gen. Jean Rapp, adiutant cesarski i jeden z jego najbardziej zaufanych współpracowników, który od początku istnienia Wolnego Miasta Gdańsk pełnił swą funkcję. Do dyspozycji miał około 35 000 żołnierzy, ale pod bronią stało jedynie 15 000 – reszta znajdowała się w szpitalach i lazaretach.
27 kwietnia rozpoczęło się prawdziwe oblężenie, ze strony atakującej kierowane przez ks. Wirtemberskiego, który rozporządzał ok. 75 000 żołnierzy i silną artylerią. Po chwilowym rozejmie na wszystkich frontach zawartym w maju, działania wojenne wznowiono pod koniec sierpnia. Napastnicy, posiłkowani również przez Prusaków, stopniowo odbierali broniącym się przedmieścia i ważne obiekty strategiczne wokół miasta.
Choć bronili się mężnie, żołnierze, głównie z kontyngentów niemieckich, zaczęli wątpić w sens dalszej walki po porażce Napoleona pod Lipskiem i jego odwrocie. Ich trudną sytuację pogarszał jeszcze fakt licznych epidemii, która dziesiątkowała tak wojsko, jak i ludność cywilną.
Po silnych ostrzałach na początku listopada, gen. Rappowi nie pozostało nic innego jak poddać twierdzę 29 listopada 1813 roku, kończąc tym samym 11-miesięczne oblężenie. W jego wyniku zmarło kilkanaście tysięcy żołnierzy z Gdańska, około 6 000 cywilów i 5 000 Rosjan.
Na mocy postanowień kongresu wiedeńskiego Gdańsk powrócił pod pruskie panowanie w 1815 roku.
