Tego dnia 1862 roku otwarto pierwsze połączenie kolejowe ziem zaboru pruskiego i rosyjskiego, powstała Kolej Warszawsko-Bydgoska
Kolej Warszawsko-Bydgoska łączyła Łowicz z Bydgoszczą trasą liczącą blisko 145 km. Do 1877 roku (powstania Kolei Nadwiślańskiej) było to jedyne połączenie ziem dwóch zaborów. Po stronie pruskiej linia łączyła się w Bydgoszczy z Pruską Koleją Wschodnią, którą można było się szybko dostać do Berlina lub do stolicy Prus Wschodnich – Królewca.
Trasa Kolei Warszawsko-Bydgoskiej rozpoczynała się (lub kończyła) w Bydgoszczy, następnie przez Toruń – Trojanów (stacja graniczna z komorą celną) – Włocławek – Kutno dojeżdżała do Łowicza. W Łowiczu łączyła się z trasą Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej.
Początki linii kolejowej sięgają lat 40. XIX wieku, gdy mieszczanie gdańscy chcąc przywrócić znaczenie portowi nad Motłową oraz licząc na handel z Królestwem apelowali do władz pruskich o utworzenie linii kolejowej łączącej się z Koleją Warszawsko-Wiedeńską. Gdańszczanie liczyli, że utworzona linia kolejowa pozwoli im współzawodniczyć z Triestem i Hamburgiem.
Wstępny projekt oraz kosztorys opracowała Dyrekcja wspomnianej już Kolei Wschodniej w Bydgoszczy. Dotyczył on jednak wyłącznie odcinka na terenie zaboru pruskiego. Na terenie zaboru rosyjskiego na przeszkodzie stanęła polityka władz centralnych, które były przeciwne łączeniu linią kolejową Królestwa z Gdańskiej. Dopiero trzy lata później rząd pruski wystąpił oficjalnie z projektem budowy kolei, zaś po blisko roku negocjacji, 15 grudnia 1856 roku podpisano porozumienie oraz wyznaczono stację graniczną.
19 lutego 1857 roku porozumienie zostało ratyfikowane przez parlament pruski, zaś 2 lipca 1859 roku wydano ustawę o budowie kolei. W niecały rok później, 10 kwietnia 1860 roku podjęto roboty ziemne jednocześnie na całej trasie od Bydgoszczy do granicy. Pierwszy odcinek linii o długości prawie 50 km (z Bydgoszczy do Torunia) otwarto w niecałe półtora roku później, 24 października 1861 roku.
W okresie międzywojennym, do czasu ukończenia magistrali węglowej w 1933 roku była to jedna z głównych – obok korytarza kluczborskiego – tras towarowych do portu w Gdyni. W 1937 roku linię, pierwotnie jednotorową, przebudowana na dwutorową. W latach 60. XX wieku trasa została zelektryfikowana i obecnie Kolej Warszawsko-Bydgoska stanowi część linii kolejowej nr 18 (Kutno – Piła).