Nadany od 1934 roku gród w Biskupinie z wczesnej epoki żelaza (2. poł. VIII w. p.n.e.) stał się ówczesną ikoną polskiej archeologii. Od samego początku możliwe było zastosowanie nowoczesnych technik dokumentujących wykopaliska, a społeczeństwo było na bieżąco informowane o ich wynikach.
Do wykonywania zdjęć z niskiego i średniego pułapu wykorzystywano od 1935 r. balon, do którego podwieszony był aparat, a 2 lata później władze wojskowe skierowały do Biskupina balon obserwacyjny, który z kolei umożliwił wykonywanie fotografii także z wyższego pułapu. Ukazywały one w sugestywny sposób zachowane w doskonałym stanie struktury grodu z wczesnej epoki żelaza i były świetnym materiałem ilustracyjnym dokumentującym różnorodne zabudowania. Do końca sierpnia 1939 r. archeolodzy przebadali ok. 1 ha obszaru, jednak w wyniku działań wojennych utracono znaczną część dokumentacji wykopaliskowej, tj. plany drewnianych konstrukcji, notatki czy szkice, dzięki której można było wszystko naukowo opracować – kilka klisz na ocalało i znajdują się w instytucjach muzealnych w Warszawie, Biskupinie i Poznaniu.
Dzięki współpracy z m.in. Państwowym Muzeum Archeologicznym w Warszawie czy Zespołem Budownictwa Ogólnego i Zrównoważonego Rozwoju z Wydziału Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej pojawił się narodził się pomysł stworzenia projektu badawczego pt. „”Opracowanie zabudowy grodu kultury łużyckiej na stanowisku 4 w Biskupinie. Badania przedwojenne”: jego celem było właśnie opracowanie wyników badań przeprowadzonych w latach 30. XX w. w Biskupinie. Został on pozytywnie rozpatrzony przez organy podległe Ministrowi Kultury i Dziedzictwa Narodowego, a jego program zrealizowano dzięki środkom finansowym z Funduszu Promocji Kultury) przekazanym w ramach Programu/Priorytetu Dziedzictwo kulturowe/Ochrona zabytków archeologicznych ze środków finansowych Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Koncepcję projektu oparto na 2 głównych nurtach prowadzących do głównego celu, tj. m.in. stworzenie trójwymiarowych obrazów badań statyczno-wytrzymałościowych ustrojów konstrukcyjnych. Ponieważ projekt ten wyczerpuje tylko część dostępnych informacji, planowane jest przygotowanie kolejnej jego edycji, która dotyczyłaby badań powojennych.
Źródła: pomorska.pl
Fot.: Widok rekonstrukcji osady od strony jeziora
Agata Śródkowska
