Orzeł Afryki, czyli jeden z największych asów lotniczych | Część 2

Pilot legenda

Sukcesy nie zmieniły podejścia Marseille’a do nazizmu i honoru. Gdy otrzymywał z rąk duce najwyższe włoskie odznaczenie: Medaglia d’Oro (zdobył także włoską odznakę pilota oraz Medaglia d’Argento al Valor Militare), miał powiedzieć o Mussolinim: Dość wysoko o sobie mniema, czyż nie?.

W nagrodę za sto pierwsze zestrzelenie wrogiej maszyny, które miało miejsce 17 czerwca (tego samego dnia zestrzelił w sumie sześć samolotów), został wezwany do Wilczego Szańca w Rastenburgu, aby osobiście przyjąć Krzyż Żelazny z Liśćmi Dębu z rąk Adolfa Hitlera.

W czasie pierwszego spotkania z niemieckim wodzem pojawił się w swym pustynnym, podniszczonym mundurze, co wywołało falę niekorzystnych komentarzy, później w czasie bankietu, ubrany już w strój galowy, nie byłby sobą, gdyby nie popełnił kolejnej celowej gafy. W rozmowie z Göringiem drwił z niego, zwracając szczególną uwagę na pomalowane paznokcie swego zwierzchnika. Gdy poproszono go podczas bankietu w domu prof. Messerschmitta o zaprezentowanie talentu muzycznego, zagrał Chopina, Beethovena i Brahmsa, a następnie zakazany w Niemczech jazz, co wywołało zauważalną wściekłość Hitlera, który po chwili skonsternowany opuścił bankiet.

Jochen Marseille nie zrezygnował do końca z trybu życia, jaki uprawiał przed erą sukcesów. Co prawda, ćwiczył, dbał o siebie, jednak wcale nie zaprzestał wyskoków, pijatyk i romansów. W jednym z afrykańskich miast miał posiadać garsonierę, w której spotykał się z piosenkarkami, żonami oficerów oraz autochtonkami, a nawet bratanicą Mussoliniego. Jego „zdobyczą” była najprawdopodobniej także naczelna reżyserka narodowego socjalizmu Leni Riefenstahl, autorka monumentalnej kroniki z olimpiady w Berlinie. Wiele zdjęć przedstawia Jochena w luźnym stroju, z papierosem lub szklanką, która nie była wypełniona wodą. Marseille nie przestrzegał restrykcyjnych przepisów dotyczących umundurowania, chodząc w rozpiętej koszuli z okularami przeciwsłonecznymi na nosie i sandałami na nogach. Pewnego razu przeleciał tak blisko wozu, w którym znajdował się Erwin Rommel, że strącił mu czapkę.

W III Rzeszy stał się bohaterem, kręcono o nim kroniki filmowe, nazistowska prasa rozpisywała się o jego zwycięstwach. Z Niemiec docierały do niego całe worki poczty od zauroczonych nim Niemek, a w środku paczek znajdowano wino i inne alkohole, nagie zdjęcia oraz części bielizny.

Nietaktowne zachowanie nie było jedynym policzkiem w stronę narodowego socjalizmu. Ordynansem Marseille’a był Mathias Letulu. Był on południowoafrykańskim murzynem, wziętym do niewoli przez Niemców pod Tobrukiem. Jochen uwolnił go i mianował osobistym adiutantem. Od tego czasu, aż do śmierci Jochena, obaj panowie prawie się nie rozstawali. Letulu został rozstrzelany kilka lat później we Francji.

Z zestrzelonymi pilotami utrzymywał, co może dziwić, przyjacielskie stosunki. Zapraszał ich do swego namiotu, rozmawiał z rannymi w szpitalu. Niejednokrotnie wbrew rozkazom i pod ogniem przeciwlotniczym przekraczał linie miedzy wojskami, dostarczając na lotniska przeciwnika paczki z listami, w których znajdowały się informacje o sytuacji wziętych do niewoli pilotów. Dzięki temu uzyskał ogromny szacunek nie tylko u swych kolegów, ale i u Anglików.

Śmierć

Był pilotem, który odniósł najwięcej zwycięstw powietrznych w walce z aliantami zachodnimi (kolejnym był Heinz „Pritzel” Bär ze stu dwudziestoma pięcioma zestrzeleniami na froncie zachodnim oraz dziewięćdziesięcioma sześcioma na froncie wschodnim). Na kilka dni przed śmiercią został mianowany Hauptmannem, czyli kapitanem Luftwaffe, dodajmy, że najmłodszym w siłach powietrznych.

W momencie swojej śmierci miał sto pięćdziesiąt osiem potwierdzonych zestrzeleń wrogich maszyn:

– 101 myśliwców Curtiss P-40 Tomahawk/Kittyhawk;

– 30 myśliwców Hawker Hurricane;

– 16 myśliwców Supermarine Spitfire;

– 2 bombowce Martin A-30 Baltimore;

– 1bombowiec Bristol Blenheim;

– 1bombowiec Martin Maryland.

Należy jednak wspomnieć, że niemieckie archiwum federalne utrzymuje dla Marseille’a liczbę stu dziewięciu zestrzeleń. Liczba stu pięćdziesięciu ośmiu zwycięstw powietrznych została jednak dokładnie zweryfikowana i najprawdopodobniej właśnie tyle maszyn zestrzelił Jochen w swoich trzystu osiemdziesięciu dwóch lotach bojowych.

30 września 1942 roku w jego Messerschmitt Bf 190G-2/ Trop doszło do awarii i w kokpicie maszyny pojawił się gęsty, czarny, gryzący dym. Marseille próbował opuścić kokpit, jednak gdy starał się wyskoczyć ze spadochronem, uderzył w ogon swego samolotu i prawdopodobnie stracił przytomność. Strzaskane zwłoki odnaleziono tuż obok rozbitego samolotu.

Na jego grobie znaleźć można epitafium doskonale ilustrujące dokonania tego słynnego pilota: NIEPOKONANY.

Czytaj część 1

Patryk Tomala

Bibliografia:

Carell Paul, Lisy Pustyni, Warszawa 2004.

Ford Ken, Al-Ghazala 1942. Największe zwycięstwo Rommla, Poznań 2010.

Heaton Colin D., Lewis Anne Marie, Gwiazda Afryki. Hans Marseille – niepokorny as Luftwaffe, 2014

Ireland Bernard, Wojna na Morzy Śródziemnym, Warszawa 2006.

Kaplan Phillip, Myśliwskie asy Luftwaffe II wojna światowa, Warszawa 2008.

Lalak Zbigniew, Walki w Afryce, cz.1, Warszawa 2005.

Piekałkiewicz Janusz, Wojna w Afryce 1940–1943, bmw 2007.

Spick Mike, Myśliwskie asy Luftwaffe, Warszawa 2004.

http://historia.wp.pl/title,Hans-Marseille-najlepszy-pilot-mysliwski-w-historii,wid,17771980,wiadomosc.html?ticaid=116c65&_ticrsn=5

http://www.das-ritterkreuz.de/index_search_db.php4?modul=search_result_det&wert1=4010&searchword=Marseille

http://www.luftwaffe.cz/western.html

https://www.infolotnicze.pl/2011/12/13/struktura-jednostek-mysliwskich-luftwaffe/