Tego dnia 1940 roku przedstawiony został tzw. Plan Pabsta, który przewidywał 10-krotne zmniejszenie i przebudowę Warszawy
Plan Pabsta obok innych projektów był elementem polityki niemieckiej w stosunku do stolicy Polski w latach 1939-1945. Był to plan autorstwa niemieckich architektów Huberta Grossa i Ottona Nurnbergera wykonany pod kierunkiem Friedricha Pabsta, który od 1939 roku był naczelnym architektem Warszawy.
Projekt został dedykowany Hansowi Frankowi i przewidywał on zburzenie większości zabudowy Warszawy oraz przemienienia jej w prowincjonalne miasto, które miało służyć Niemcom w charakterze ogromnego węzła komunikacyjnego i ośrodka w którym mieszkała by niemiecka elita i grupa polityczna, która miała zarządzać podbitymi przez III Rzeszę ziemiami na wschodzie.
Plan Pabsta odnosi się również do projektu Friedricha Pabsta z 1942 roku według którego Stare miasto w Warszawie miało zostać zburzone a plac zamkowy przebudowany. Miała tam zostać wybudowana m.in. hala ludowa, która miała stanąć w miejscu zamku królewskiego, który również miał zostać zburzony z polecenia samego Adolfa Hitlera. Miał tam również powstać pomnik Germanii w miejscu rozebranej kolumny Zygmunta. Projekty niemieckie odnoszące się do Warszawy były wielokrotnie korygowane i przekształcane podczas okupacji, co uniemożliwia precyzyjną ocenę zasięgu tych zamierzeń.
Przekształcona Warszawa miała dostać nową nazwę „Nowe niemieckie miasto Warszawa” (niem. Die neue Deutsche Stadt Warschau) i miało liczyć od 100 do 130 000 mieszkańców. Warto zaznaczyć, że przed wojną Warszawę zamieszkiwało 1,3 mln ludzi, a więc według zamierzeń chciano zmniejszyć tę liczbę 10-krotnie.
Miasto miało zostać przekształcone w ośrodek produkcyjny na potrzeby armii niemieckiej. Miał się w nim znajdować węzeł kolejowy, fabryki broni oraz koszary dla żołnierzy niemieckich. Na prawobrzeżnej stronie Warszawy, czyli na Pradze, miał powstać obóz dla ok. 30 000 niewolniczej ludności polskiej.
Oprócz wymienionych obiektów miały także powstać takie budowle, jak:
- kompleks zwany „Gauforum”, wystawiony jako miejsce narodowosocjalistycznego kultu i identyfikacji,
- kompleks budynków partyjnych NSDAP wraz z górującą nad otoczeniem wieżą i placem masowych zgromadzeń,
- osiedla mieszkaniowe dla członków SS i SA, w tym 2 domy dla młodzieży z Hitlerjugend,
- Kompleks nazwany „zabudową przyczółka mostu miejskiego”. Budowla miała być postawiona w miejscu ówczesnego mostu Kierbedzia, u wylotu z lewobrzeżnej części Warszawy w kierunku wschodnim i wkomponować się w ciąg architektoniczny zabudowań Hali Ludowej.
