Tekst przedstawia prawdziwe oblicze komunistycznej partii, która działała na terenie okupowanej Polski. Zawarłem w tym artykule krótki zarys działalności komunistycznej, która miała miejsce przed wybuchem drugiej wojny światowej. Jest też opisana kolaboracja komunistów polskich ze Związkiem Sowieckim, który w rzeczywistości stworzył PPR (Polską Partię Robotniczą). Opisuję ogólnie powstanie i przebieg działalności PPR, która zajmowała się niszczeniem polskich oddziałów niepodległościowych i odzwierciedlała interesy Józefa Stalina przywódcy ZSRS.
Polska Partia Robotnicza – na sam początek zaznaczę, że nie była to partia ani polska ani robotnicza. Był to związek komunistów byłej KPP – Komunistycznej Partii Polski, która w II Rzeczypospolitej dokonywała aktów terroru i działała na rzecz obcego mocarstwa ZSRR szkodzącemu interesom Polski. W 1938 roku na rozkaz Stalina KPP została rozwiązana, a jej członków w dużej części wymordowano. Stalin uznał ich za zdrajców wysługujących się polskim kapitalistycznym panom. Ci, którzy przeżyli te czystki, wciąż ślepo wierzyli temu sowieckiemu zbrodniarzowi. Komuniści za działalność antypolską byli w II Rzeczypospolitej skazywani na wieloletnie więzienie.
Byli członkowie KPP podczas okupacji sowieckiej
Po ataku Niemiec 1 września i Rosji Sowieckiej 17 września 1939 roku (agresorzy zrealizowali pakt Ribbentrop – Mołotow 23 sierpnia 1939 roku i uzupełnili ten pakt we wrześniu 1939 roku o podział Polski). Polska została podbita i zniewolona przez niemieckiego i rosyjskiego wroga. Polscy komuniści z terenów okupowanych przez Niemcy hitlerowskie przedzierają się na tereny wschodniej Polski okupowane przez Rosję sowiecką i na tych terenach czuli się jak u siebie, co spowodowało, że bardzo się uaktywnili. Pomagali sowietom utrwalić władzę na wschodnich częściach Polski. Podawali adresy polskich patriotów, wskazywali ludzi, którzy byli z partii rządzącej i wszystkich tych którzy mogli zagrozić sowieckiej okupacji. Sowieci tych ludzi wywozili na Sybir, wsadzali do więzień, a dużą część z nich mordowały. Mordy dotyczyły głównie polskiej inteligencji profesorów, oficerów Wojska Polskiego. To oni padli w większości ofiarą sowieckiej okupacji. Te praktyki miały miejsce w latach 1939 – 1941 roku na wschodnich terenach Polski. Wprowadzony został ład komunistyczny z całą swoją ludobójczą ideologią równą tej, którą Hitler prowadził na okupowanych terenach Polski.
Po ataku Niemiec nazistowskich na Rosję sowiecką w czerwcu 1941 roku komuniści polscy uciekali w kierunku rozbitych oddziałów Armii Czerwonej w głąb Rosji Sowieckiej. Niektórzy z pośród przyszłej kadry komunistycznej partii, takich jak Wanda Wasilewska czy Wojciech Jaruzelski, dostali obywatelstwo sowieckie zrzekając się polskiego. Stalin jeszcze w tym okresie się nimi nie interesował i patrzył na polskich komunistów z nieufnością. Po zatrzymaniu Niemieckich żołnierzy w Stalingradzie, obrony Moskwy i zwycięstwie na łuku kurskim w największej bitwie pancernej w 1943 roku, sowieci byli w ofensywie i tylko kwestią czasu było, kiedy Armia Czerwona dojdzie na przedwojenne tereny Rzeczypospolitej, spychając niemieckie oddziały.
Stalin wiedział, że pokona cofające się na całym odcinku frontu wojska Hitlera i chciał przygotować państwa środkowo-wschodniej Europy do przyszłej wasalizacji i określić swoją strefę wpływu. W Polsce postanowił założyć PPR (Polską Partię Robotniczą). Specjalnie usunął słowo komunistyczna ponieważ wiedział, że to słowo źle kojarzy się w Polsce. Celem założenia PPR była oficjalnie walka z Niemcami i dbanie o interesy klasy robotniczej, a nieoficjalnie przekazywanie informacji o organizacjach polskiego podziemia, skomunizowanie ludności i budowanie bojówek celem przygotowania podwaliny pod wkraczającą Armie Czerwoną.
Powstanie i działalność PPR
Zdj. Wikimedia Commona
PPR powstała w styczniu 1942 roku, a członkami tej agentury byli polscy komuniści szkoleni w Moskwie, którzy zostali przerzucani drogą lotniczą na tereny okupowanej Polski. Pierwszym sekretarzem PPR został Marceli Nowotka, który zdawał relację do Moskwy z tego, czym zajmuje się polskie podziemie. Komuniści polscy donosili na Armię Krajową, Narodowe Siły Zbrojne (konspiracja narodowa), PPS – WRN – Polska Partia Socjalistyczna Wolność Równość Niepodległość (konspiracja socjalistyczna), Bataliony Chłopskie (chłopska konspiracja). Dokonywali także skrytobójczych mordów na żołnierzach podziemia i ludności cywilnej. Jednym z głośniejszych przykładów było zamordowanie w styczniu 1943 roku siedmiu osób w Drzewicy pod Radomiem przez bojówki PPR Armii Ludowej. Oddział nazywał się „Lwy”, pod dowództwem przedwojennego kryminalisty Izaaka Ajzenmana. W maju w 1944 roku kilkunastu partyzantów AK zostało zamordowanych w Owczarni przez oddział AL dowodzony przez Bolesława Kowalskiego „Cienia”. Komuniści mordowali także ukrywających się Żydów mimo, iż wielu z nich służyło w ich organizacji. W grudniu 1942 roku oddział Gwardii Ludowej PPR, dowodzony przez Stefana Kilanowicza, wymordował w Ludmiłówce kilkudziesięciu Żydów, w tym kobiety i dzieci. Po wojnie zbrodnicza działalność PPR GL, AL zostawała tuszowana, a oskarżenia o te mordy przypisywali kłamliwie podziemiu niepodległościowemu z AK i NSZ. Trzeba także dodać, że komuniści nie oszczędzali swoich towarzyszy w walce o władzę w PPR. Przykładem jest tu pierwszy sekretarz PPR Nowotka, który został skrytobójczo zamordowany przez partyjnych kolegów, w do dziś nie wyjaśnionych okolicznościach. W 1942 roku władzę w PPR przejął Bolesław Mołojec, który został oskarżony o zamordowanie Nowotki i z polecenia władz PPR został zamordowany. W listopadzie 1942 roku pierwszym sekretarzem KC PPR zostaje Paweł Finder, który pełnił tą funkcję do 1943 roku. Oczywiście nowy sekretarz PPR kontynuował pełną podległość wobec swojego głównego szefa Józefa Stalina.
