Tego dnia 1777 roku miało miejsce przybycie Kazimierza Pułaskiego do USA na zaproszenie Lafayette’a. Dlaczego musiał emigrować?
Aby wytłumaczyć przybycie Kazimierza Pułaskiego do USA i tegoż przyczynę,a także dlaczego wybrał właśnie Stany Zjednoczone, a nie inne europejskie państwo, należy cofnąć się o kilka lat. Kazimierz Pułaski był jednym z dowódców konfederacji barskiej, która swoje ostrze wymierzyła w Rosję i króla Stanisława Augusta Poniatowskiego.
Konfederacja barska została zawiązana w Barze 29 lutego 1768 roku. Anulowała wszystkie nowe akty prawne i przywracała te z czasów panowania Augusta III. Król pod naciskiem Repnina i za zgodą senatu, wezwał na pomoc wojska rosyjskie. Ich zadaniem miało być uspokojenie nastrojów i zgaszenie buntu siłą.
Kazimierz Pułaski został mianowany dowódcą wojskowym. Została mu powierzona piecza wojskowa nad oddziałami konfederatów. Jego pierwszym zadaniem była obrona w warownym klasztorze w Berdyczowie. Jednak po dwóch tygodniach musiał kapitulować i dostał się do niewoli. Mimo tego, szybko odzyskał wolność. Po złożeniu przysięgi na to, że opuści konfederację, został wypuszczony.
Niebawem złamał dane słowo i wrócił w szeregi konfederacji tłumacząc się, że przysięga została na nim wymuszona siłą. Brał udział w bitwie pod Orzechowem. W 1769 roku bronił Okopów Świętej Trójcy przed przeważającą armią rosyjską. Ostatecznie, aby nie wpaść ponownie w ręce Rosjan, przekroczył granicę z Turcją, szukając tam schronienia. Nie zabawił tam długo. Niebawem wrócił do Rzeczypospolitej, gdzie z Podolu ruszył do Barwinka.
7 kwietnia 1769 roku zebrały się tam siły konfederackie, nad którymi objął komendę. Organizował nowe zaciągi i zarazem wzywał okoliczną szlachtę Podkarpacia, aby wsparli zbrojnie konfederatów. Od tej pory rozpoczął jego słynny rajd po Rzeczpospolitej przez Podlasie, Litwę i Ruś. Podczas niego walczył z wojskami rosyjskimi i wzniecał lokalne powstania. Sławę przyniosła mu słynna obrona Jasnej Góry przed wojskami królewskimi i rosyjskimi (31 grudnia 1770 – 14 stycznia 1771).
Sprawdź także inny wpis z kalendarium związany z Kazimierzem Pułaskim: 12 lipca 1769 roku miała miejsce bitwa pod Słonimem
W przeciwieństwie do czynów zbrojnych, nie najlepiej mu szło w polityce. Gdy konfederaci 22 października 1770 roku ogłosili bezkrólewie, król Stanisław August Poniatowski, który do tej pory niezbyt ochoczo tłumił bunt, został zmuszony do ściślejszego działania z Rosjanami.
Od tej pory wojska królewskie przeszły do współdziałania z Rosjanami i rozpoczęły działania wymierzone przeciw konfederatom. Aby detronizacja stała się faktem, konfederaci postanowili porwać króla. Na czele spisku stanął Kazimierz Pułaski, który 3 listopada 1770 roku przeprowadził nieudaną akcję porwania króla w Warszawie.
Akcja ta wywarła ogromne wrażenie na społeczeństwie i Pułaski musiał uchodzić z kraju i to właśnie dlatego miało miejsce przybycie Kazimierza Pułaskiego do USA. Zaoczny wyrok śmierci za próbę królobójstwa zamknął przed nim jakiekolwiek możliwości w kraju. Władze żadnego kraju europejskiego nie chciały go przyjąć i nielegalnie przebywał we Francji. Ostatecznie 23 lipca 1777 roku dzięki zaproszeniu generała Lafayette’a wyjechał do powstających właśnie Stanów Zjednoczonych Ameryki.
Koniecznie obejrzyj także: Królobójcy czy porywacze? Czyli zamach na Stanisława Augusta Poniatowskiego
