Tego dnia 1813 roku trwał drugi dzień bitwy pod Lipskiem
Jak wyglądał drugi dzień bitwy pod Lipskiem?
Niedziela była raczej spokojna dla obu stron i stanowiła wytchnienie po niezwykle ciężkich bojach dnia poprzedniego. Ponieważ pierwszy dzień walk przyniósł w zasadzie zwycięstwo wojsk napoleońskich nad armią czeską ks. Schwarzenberga, a Francuzi zadali wrogowi znacznie większe straty.
Jeśli przegapiłeś, zajrzyj tu: 16 października 1813 roku rozpoczęła się bitwa pod Lipskiem
Z drugiej strony, ponieważ sprzymierzeni zdobyli punkty umożliwiające im zacieśnienie okrążenia następnego dnia. Jak pisze Jadwiga Nadzieja, Napoleon powinien zarządzić odwrót w kierunku zachodnim przez pozostający w jego rękach Lindeanu.
Tymczasem Cesarz postanowił stoczyć rozstrzygającą bitwę pod Lipskiem.
W nocy z 17 na 18 wydał rozkazy, które nakazywały jeszcze głębsze cofnięcie się armii pod miasto. Linia wojsk francuskich miała wyglądać następująco:
- VIII Korpus – Connewitz,
- II Korpus – Probstheida,
- za tymi dwoma zgrupowaniami Korpusy IV i V oraz I Korpus Kawalerii w Lossnig, Dolitz, Dossen, Zuckelhausen, Meusdorf, n
- następnie w centrum XI i II Korpus oraz kawaleria gwardii w Klein -Posna i Baalsdorf,
- Stara Gwardia zajęła pozycję pod Thonbergiem,
- na lewym skrzydle stały: VII Korpus (Paunsdorf), VI Korpus (Schonefeld) i III Korpus (Nentzsch).
19 października 1813 roku miał miejsce koniec bitwy pod Lipskiem
Naprzeciw nim stanęły siły koalicji zgrupowane w 6 kolumnach:
- pierwsza ks. Hessen-Homburga miała zaatakować Markkleeberg,
- druga gen. Barclaya de Tolly nacierać miała na Probstheidę,
- trzecia gen. Bennigsena na Zuckelhausen,
- czwartej wyznaczono zadanie opanowania Schonefeld,
- piątej zdobycia przedmieścia Hallskiego,
- szósta, gen. Gyulaia, atakować miała na odcinku Lindenau.
Niezwykle istotne było przytoczenie dokładnego opisu rozmieszczenia wojsk obu stron, by uświadomić skalę bitwy i wprowadzić w dramaturgię skazanej na porażkę armii francuskiej. Niedziela 17 października upłynęła raczej spokojnie na czyszczeniu broni i przygotowywaniu mundurów, to zdawano sobie sprawę, że bój, który nastąpi nazajutrz, dla wielu z walczących będzie już ostatnim.
Choć nawet młodzi żołnierze Wielkiej Armii ufali w wielkość geniuszu Cesarza i poszliby z nim na koniec świata, to wiedzieli, że dysponujący dwukrotną przewagą liczebną wróg nie będzie łatwym przeciwnikiem (stosunek 160 000 do 300 000). Już prawie nic nie mogło zadecydować o odwróceniu szali zwycięstwa.
Nic, oprócz cesarskiego rozkazu…
Ten jednak nie został przez niego podyktowany i żołnierze obu armii szykowali się na ostateczne rozstrzygnięcie losów Starego Kontynentu pod saskim Lipskiem 18 października 1813 roku.
Zajrzyj też tutaj: Bitwa Narodów – Lipsk 1813
