Tego dnia 1939 roku miało miejsce zajęcie Helu przez wojska niemieckie
Zajęcie Helu przez wojska niemieckie miało miejsce 2 października. Hel był główną bazą Polskiej Floty Wojennej. W momencie rozpoczęcia działań wojennych 1 września 1939 roku początkowo został zaatakowany z morza i powietrza.
12 września z powodu działań niemieckich wojsk, Hel został odizolowany od lądu.
Od 21 września działa pancerników „Schleswig-Holstein” i „Schlesien” ostrzeliwały rejon baterii cyplowej imienia Heliodora Laskowskiego, która prowadziła skuteczny ogień. Cztery dni później „Schleswig-Holstein” został dwukrotnie trafiony z dział baterii.
30 września obrońcy wysadzili zaporę z głowic torpedowych, oddzielając tym samym półwysep od atakujących Niemców.
1 października na wieść o kapitulacji Warszawy i Modlina oraz z powodu braku żywności i amunicji dowództwo obrony Helu po naradzie sztabu zdecydowało o wszczęciu rozmów kapitulacyjnych. Polacy wstrzymali ogień około godz. 11:00, pięć godzin później to samo zrobili Niemcy.
Jeszcze tego samego dnia w sopockim Grand Hotelu komandorzy Stefan Frankowski i Marian Majewski w obecności kapitana Antoniego Kasztelana podpisali akt kapitulacji i złożyli go, na ręce kontradmirała Huberta von Schmundta. Wieczorem wypłacono obrońcom żołd za trzy miesiące, zniszczono akta sądowe i personalne oraz rozpoczęto zatapianie i zakopywanie sprzętu.
2 Października o godzinie 10:00 miało miejsce zajęcie Helu.
Do Helu wkroczyli Niemcy, którzy zaczęli gorączkowo poszukiwać polskich ciężkich dział. Nie wierzyli, że była tu tylko czterodziałowa bateria. Straty polskie to około 200 zabitych, 150 rannych i wg różnych danych od 2 000 do 3 200 jeńców.
Straty niemieckie to 32 zestrzelone samoloty oraz trałowiec M 85 zatopiony na minie postawionej przez ORP „Żbik”. W wyniku tego zatopienia zginęło 24 niemieckich marynarzy. Bateria cyplowa im. Laskowskiego kilkakrotnie trafiała w niemieckie jednostki nawodnie.
Załoga Helu była ostatnią placówką broniącą polskiego wybrzeża.
