Tego dnia 1485 roku miała miejsce bitwa pod Bosworth
Bitwa pod Bosworth była decydującym starciem w angielskiej wojnie domowej (tzw. wojna Dwóch Róż), a także jedną z najważniejszych bitew w historii Anglii. Nazwa wojny pochodzi od róż z herbu rodów, które ze są sobą walczyły – Lancasterów (róża czerwona)i Yorków (róża biała).
Na początku sierpnia Henryk Tudor, z rodu Lancasterów, wylądował w Walii na czele niewielkiej armii i pomaszerował w głąb kraju. Po otrzymaniu znacznych posiłków jego armia liczyła prawdopodobnie 5 000 ludzi.
Cały czas unikał walnego starcia z królem Ryszardem III (ród Yorków), który miał dwukrotną przewagę liczebną. Król angielski również czekał na posiłki od rodu Stanleyów w postaci 6 000 żołnierzy, nie wiedział jednak o tym, że Stanleyowie są w kontakcie z Henrykiem i są gotowi go zdradzić.
W dniu bitwy Ryszard podzielił swoją armię na 3 części:
- straż przednią prowadził książę Norfolk,
- środek prowadził sam król,
- strażą tylną dowodził hrabia Northumberland – Henryk Percy
Po wydaniu rozkazu do natarcia na siły Tudora okazało się, że straż tylna znajdująca się na prawym skrzydle odmówiła jego wykonania. Wtedy to okazało się również, że wojska Stanleyów, które właśnie przybyły na pole bitwy, zdradziły króla.
Wobec tego Ryszard III zdecydował się ,razem z ok. setką oddanych sobie ludzi, na przeprowadzenie szaleńczej szarży w celu zabicia Henryka Tudora. Mimo tego, że szarża zmiotła przednie szeregi pocztu Henryka, a sam król dosięgł toporem chorążego trzymającego sztandar wroga, wkrótce został on otoczony i zabity, a jego wojska poszły w rozsypkę.
Walka trwała niecałą godzinę. Przez wielu historyków uznawana jest za ostatnią bitwę średniowiecza. Panowanie rozpoczął nowy król – Henryk VII Tudor, a Ryszard III był ostatnim królem angielskim, który zginął na polu bitwy.
Bitwa pod Bosworth, obraz Philipa Jamesa de Loutherbourg.
