Władysław Nowakowski był członkiem POW w trakcie I wojny światowej, a podczas 20-lecia międzywojennego służył w Wojsku Polskim. W kampanii wrześniowej został ranny i dostał się do niewoli, z której zbiegł w 1941 roku. Po ucieczce z zaangażował się w działalność konspiracyjną, a od 1942 roku walczył w szeregach AK.
W Powstaniu warszawskim był dowódcą zgrupowania „Żubr”. Objął także dowództwo nad 32 pułkiem piechoty AK w 8 Dywizji Piechoty AK im. Romualda Traugutta. Pod koniec zrywu został awansowany do stopnia majora.
Po zakończeniu powstania przebywał w niewoli niemieckiej aż do zakończenia wojny w maju 1945 roku. Po wojnie wyjechał na emigrację do Stanów Zjednoczonych i zmarł w Chicago w 1964 roku. Odznaczony został m.in. krzyżem walecznych i orderem Virtuti Militari.
Jan Lewandowski