30 kwietnia 1940 roku zginął major Henryk Dobrzański „Hubal”

Tego dnia 1940 roku pod Anielinem koło Opoczna zginął major Henryk Dobrzański „Hubal”

Henryk Dobrzański „Hubal”, major kawalerii Wojska Polskiego, sportowiec, „Zagończyk”, żołnierz Legionów Polskich podczas I wojny światowej, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej i polsko-ukraińskiej, jeden z pierwszych dowódców partyzanckich w czasie II wojny światowej, we wrześniu 1939 roku zastępca dowódcy 110. Rezerwowego Pułku Ułanów. 

Odznaczony m.in.: Krzyżem Złotym Orderu Wojennego Virtuti Militari (pośmiertnie), Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari, Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie), Krzyżem Niepodległości oraz czterokrotnie Krzyżem Walecznych.

Zginął 30 kwietnia 1940 roku, poczet majora, został zaskoczony w czasie biwaku przez oddział 372 dywizji Wehrmachtu. W gwałtownej walce oddział uległ rozproszeniu, a sam „Hubal” poległ z bronią w ręku. Niemcy zmasakrowali ciało Majora po czym wystawili je na widok publiczny, a następnie wywieźli do Tomaszowa Mazowieckiego, gdzie prawdopodobnie je spalili lub pochowali w nieznanym miejscu. W chwili śmierci miał 43 lata.

(Na zdjęciu po lewej Major Henryk Dobrzański za życia, po prawej ciało majora wystawione na widok publiczny. Nad ciałem Hubala stoją żołnierze z 372 dywizji Wehrmachtu).