Tego dnia 1649 roku król Jan II Kazimierz Waza poślubił Ludwikę Marię Gonzagę de Nevers, wdowę po swoim bracie królu Władysławie IV Wazie
Ślub Jana II Kazimierza z Ludwiką Marią Gonzagą de Nevers odbył się w 1649 roku. Maria Gonzaga była księżniczką mantuańską, córką księcia Karola Gonzagi i Katarzyny de Guise, księżnej Maine. Pochodziła z jednej z najświetniejszych i najlepiej skoligaconych rodzin arystokratycznych siedemnastowiecznej Francji.
Księżniczka i Jan Kazimierz poznali się w 1640 roku. Przyszły król po prawie dwóch latach spędzonych w francuskim więzieniu, bawił właśnie w Paryżu. Miasto huczało o domniemanym romansie. Podarowała ona mu swój portret i planowała małżeństwo z nim.
Jednak on wrócił do Polski. Ona zaczęła prowadzić w Paryżu salon literacki i lecząc pustkę po Janie, wzorem swej przyjaciółki pani de Rambouillet, przeżyła romans z Henrykiem d’Effiat. Nie trwało to długo – markiz stanął na czele antykrólewskiego spisku, został aresztowany i w 1642 roku został ścięty.
W 1644 roku zeswatano ją z polskim królem Władysławem IV. Nie była przepełniona entuzjazmem, co do osoby przyszłego małżonka, ale przyjęła małżeństwo z radością, gdyż dawało to jej perspektywę upragnionej korony i tytułu królewskiego. Wiązała się z tym również zmiana pierwszego imienia Marii na Ludwika, ponieważ w Rzeczypospolitej imię Maria uważano dość powszechnie za zarezerwowane dla Matki Boskiej.
Podpisano kontrakt ślubny, na mocy którego wraz z ręką Marii Władysław miał otrzymać niebagatelną sumę 700 000 skudów tytułem posagu i odszkodowania za rezygnację z roszczeń do dziedzictwa mantuańskiego, a przyszła królowa całość sum pochodzących ze sprzedaży jej francuskich włości. 5 listopada 1645 roku odbył się ślub per procura Władysława i Marii. Rok później doszło do oficjalnej uroczystości i koronacji Ludwiki Marii na królową. Król ożenił się z nią z celów czysto politycznych i dla pieniędzy. Trzy lata później królowa została wdową…
Pół roku później Jan Kazimierz młodszy brat Władysława został królem Polski. 30 maja 1649 roku odbył się ślub Jana II Kazimierza z Ludwiką Marią Goznagą. Ludwika miała 38 lat, a Jan Kazimierz – 41. Wcześniej uzyskano dyspensę, ponieważ poślubienie wdowy po bracie było uważane wtedy za kazirodztwo.
Pozycja królowej bardzo się umocniła. Dostrzegając depresję i infantylizm męża, w znaczącej części przejęła rządy – w Polsce odnowił się wtedy „syndrom Bony”, czyli niechęci do rządów „baby”. Jan Kazimierz był do żony przywiązany i odnosił się do niej serdecznie. Jednak w czasie małżeństwa król zdradzał królową nieustannie. Mimo tego, był całkowicie psychicznie od niej zależny. W sporach zawsze jej ustępował. Podczas trwającego osiemnaście lat małżeństwa urodziła mu dwójkę dzieci, jednak zmarły one w niemowlęctwie.
Królowa Ludwika Maria zmarła w 1667 roku w wieku 56 lat. Nie pozwoliła wezwać do swego łoża Jana Kazimierza, który brał udział w obradach sejmu. Jej śmierć wywołała na królu ogromne wrażenie, płakał jak dziecko i trząsł się na całym ciele. Jego rozpacz była wielka. Niedługo potem abdykował i wyjechał z Polski do Francji.
