Tego dnia 1516 roku zmarł Ferdynand Aragoński
Ferdynand Aragoński wraz ze swoją żoną, Izabelą Kastylijską, zjednoczył Kastylię i Aragonię, a także zakończył rekonkwistę, odbijając Królestwo Granady z rąk Maurów.
Ferdynand nazywany jest również Ferdynandem Katolickim, co hiszpańsku znaczy: Fernando el Católico. W 1469 roku ożenił się z Izabelą Kastylijską, przyrodnią siostrą i dziedziczką króla Henryka IV Kastylijskiego. Ferdynand i Izabela przeszli do historii jako królowie katoliccy.
Na dłuższą metę małżeństwo to doprowadziło do zjednoczenia Hiszpanii. Ferdynand i Izabela zostali królem i królową Kastylii w 1474 roku. Izabela rządziła suo iure (na własnych prawach), a Ferdynand II rządził iure uxoris (z prawa swojej żony). W 1479 roku, po śmierci ojca, Ferdynand został również królem Aragonii. Nazwa España (Hiszpania) zaczęło być używane w odniesieniu do obu królestw. Słowo to pochodzi od łacińskiej nazwy Hispania, która była używana na określenie Półwyspu Iberyjskiego.
Z tego małżeństwa urodziło się pięcioro dzieci:
- Izabela z Asturii (2 października 1470-23 sierpnia 1498), żona Manuela I Szczęśliwego, króla Portugalii,
- Jan z Asturii (28 czerwca 1478-4 października 1497), mąż Małgorzaty Habsburżanki,
- Joanna Szalona (6 listopada 1479-12 kwietnia 1555), żona Filipa Pięknego,
- Maria Aragońska (29 czerwca 1482-7 marca 1517), żona Manuela I Szczęśliwego, króla Portugalii, tego samego, którego żoną była jej siostra,
- Katarzyna Aragońska (15 grudnia 1485 – 7 stycznia 1536), pierwsza z sześciu żon Henryka VIII Tudora.
Polityka Ferdynanda, którą często trudno oddzielić od polityki żony, charakteryzowała się umacnianiem władzy królewskiej. Za pomocą takich środków, jak zakaz prywatnych wojen i prymat królewskiej jurysdykcji, podporządkował sobie wysoką szlachtę. Podbił także Królestwo Neapolu.
Ferdynand zakończył rekonkwistę, odbijając Królestwo Granady z rąk Maurów pod koniec wojny o Granadę w 1492 roku. Wreszcie ograniczył również władzę kortezów, hiszpańskiej rady dworskiej.
Ekspansja kolonialna w Ameryce zaś nastąpiła głównie z inicjatywy Izabeli, która dała początek powstaniu wielkiego Imperium Hiszpańskiego.
W sferze religijnej Ferdynand wzniecał niechęć społeczną i nienawiść religijną wobec Żydów i Maurów w celu promowania jedności narodowej. Inkwizycja skierowana była najpierw przeciwko Żydom (1478), którzy zostali wygnani w 1492 roku, a następnie przeciwko nienawróconym Maurom, którzy zostali wygnani z Kastylii w 1502 roku.
Po śmierci królowej Izabeli w 1504 roku Ferdynand utracił status współmonarchy w Kastylii. Jego córka, Joanna, została suo iure nową królową, a jej mąż, Filip Piękny został iure uxoris nowym królem. Ferdynand nie zaakceptował jednak ich sukcesji.
Para, która mieszkała w Holandii, udała się do Kastylii. Filip zmarł tam pięć miesięcy później. 30 lipca 1507 roku Ferdynand i Joanna spotkali się w Hornillos w Kastylii. Ferdynand zmusił Joannę do oddania mu kontroli nad Kastylią.
Ostatecznie Joanna została uznana za niepoczytalną i uwięziona w klasztorze w Tordesillas w 1509 roku. Ferdynand rządził Kastylią jako regent aż do swojej śmierci w 1516 roku. W ten sposób Kastylia i Aragonia zostały ostatecznie zjednoczone.
W 1512 roku Ferdynand podbił Królestwo Nawarry z pomocą Beaumontesów. Po śmierci Ferdynand został pochowany wraz z Izabelą w mauzoleum w kaplicy królewskiej obok katedry w Granadzie.
