Węgierscy uczeni twierdzą, że odkryty w 1948 r., na Grenlandii jedenastowieczny drewniany fragment okręgu to najprawdopodobniej jest to część „wikińskiego kompasu”. Dzięki takim narzędziom normańscy odkrywcy mogli żeglować po kilkaset kilometrów na otwartym morzu i utrzymywać wyznaczony kurs.
Wcześniej tak zwany dysk Uunartoq uznawany był za dekorację. Obecnie uważa się, że służył on do określania wysokości słońca nad horyzontem oraz upewniania się co do utrzymywania obranego kursu.
za Live Science
