Tego dnia 1892 roku w Błoniu urodził się Władysław Anders
Władysław Anders urodził się 11 sierpnia 1892 w majątku Błonie, który obecnie znajduje się na terenie Krośniewic. 12 października 1910 roku zgłosił się jako ochotnik do wojska carskiego. Tam też zdobył stopień chorążego rezerwy.
Aż do początku I wojny światowej studiował na politechnice w Rydze. Tam dał się poznać jako miłośnik koni, biorąc udział w wielu międzynarodowych zawodach. Podczas I wojny światowej szybko awansował i ukończył skrócony kurs Akademii Sztabu Generalnego w Petersburgu. Jego kariera w wojsku carskim został przerwana przez obalenie caratu.
W 1917 roku opuścił szeregi armii rosyjskiej i wstąpił do I Korpusu Polskiego. Jego dalsza kariera wojskowa już była związana tylko z Wojskiem Polskim. Był szefem sztabu Armii Wielkopolskiej w powstaniu wielkopolskim. W wojnie polsko-bolszewickiej był dowódcą 15 pułku Ułanów Poznańskich, podczas której został ranny podczas walk nad Berezyną.
Po wojnie ukończył studia na Wyższej Szkole Wojennej we Francji. Tam też odbył staż liniowy, zdobywając spore doświadczenie.
We wrześniu 1939 roku był dowódcą Nowogrodzkiej Brygady Kawalerii. Następnie dowódcą Grupy Operacyjnej Kawalerii im. Władysława Andersa. Aresztowany przez NKWD i przetrzymywany na Łubiance, został uwolniony po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej i podpisaniu układu Sikorski-Majski.
Od 4 sierpnia 1941 twórca i dowódca Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR, a po ewakuacji latem 1942 wojska i ponad 20 000 cywilów (uratowanych z więzień i łagrów) do Iranu – dowódca Armii Polskiej na Wschodzie. Także dowódca polskich oddziałów w zwycięskiej bitwie pod Monte Cassino.
Władysław Anders był generałem broni Wojska Polskiego, Naczelnym Wodzem Polskich Sił Zbrojnych w latach 1944-1945, następcą Prezydenta RP w latach 1950-1954.
Był też przeciwny wybuchowi Powstania Warszawskiego.
Zobacz także: Kto odpowiada za wybuch Powstania Warszawskiego?
Odznaczony m.in.: Ośmiokrotnie Odznaką za Rany i Kontuzje, Orderem Orła Białego (pośmiertnie 1995), Krzyżem Komandorskim Orderu Wojennego Virtuti Militari, Krzyżem Kawalerskim Orderu Wojennego Virtuti Militari, Krzyżem Złotym Orderu Wojennego Virtuti Militari, Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari, Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Niepodległości, czterokrotnie Krzyżem Walecznych, czterokrotnie Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami. Komandorską Legią Zasługi, (USA), Krzyżem Towarzyskim Orderu Łaźni (Wielka Brytania), Krzyżem Wojennym Waleczności Wojskowej (Włochy).
Zmarł 12 maja 1970 roku w Londynie.
W chwili śmierci miał 78 lat, został pochowany zgodnie z jego wolą, wśród swoich żołnierzy na Polskim Cmentarzu Wojennym pod Monte Cassino, we Włoszech.
Przeczytaj także recenzję, Szlak nadziei N. Davisa o armii Andersa.
