Tego dnia 1897 roku urodził się płk Władysław Liniarski „Mścisław”, oficer Armii Krajowej, organizator i przywódca Armii Krajowej Obywatelskiej
Władysław Liniarski „Mścisław” w chwili wybuchu I wojny światowej uczył się w seminarium nauczycielskim. W 1917 roku przystąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej. Walczył podczas wojny polsko-bolszewickiej jako kapral (awansowany później na oficera) 24 pp.
Od 1932 r. pełnił służbę w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr IX w Brześciu, a w 1934 r. uzyskał przydział liniowy do 62. pp „Dzieci Bydgoszczy”. Jako dowódca batalionu, we wrześniu 1939 r. bronił Pomorza i brał udział w bitwie nad Bzurą. Został ranny w Puszczy Kampinoskiej i dostał się do niewoli, z której uciekł. W styczniu 1940 r. zgłosił się do służby w ZWZ i w stopniu podpułkownika został komendantem Okręgu Białostockiego ZWZ.
Był przeciwnikiem Akcji „Burza”, w przypadku opanowania terenu przez komunistów i wrogiego nastawienia do ludności polskiej optował za przejściem do dalszej konspiracji. To właśnie jemu, we wrześniu 1944 r. podporządkował się mjr. Zygmunt Szendzielarz „Łupaszko” z resztkami 5. Wileńskiej Brygady AK.
W lutym 1945 r. z rozkazu „Mścisława” utworzona została na terenie województwa białostockiego Armia Krajowa Obywatelska. Powstała ona na bazie struktur AK i na wiosnę 1945 r. liczyła już 27 tys. konspiratorów obsadzonych w 14 obwodach, tworzących 6 Inspektoratów. AKO działała samodzielnie do momentu podporządkowania organizacji Wolność i Niezawisłość w maju 1945 r.
Płk. Liniarski został aresztowany przez agentów bezpieki w lipcu 1945 r. w Brwinowie pod Warszawą. 20 maja 1946 r. Wojskowy Sąd Rejonowy w Warszawie skazał go na karę śmierci, zamienioną później na 10 lat więzienia. Podczas procesu gen. Emila Fieldorfa „Nila” w 1953 r., wniesiono go wyniszczonego torturami i chorobami do sali rozpraw, gdzie złożył zeznania obciążające swojego przełożonego z Kedywu. Po procesie został zwolniony z więzienia w ciężkim stanie zdrowia.
W sierpniu 1957 r. odwołał w Prokuraturze Generalnej wszystkie zeznania przeciwko gen. Fieldorfowi, jako wymuszone na nim torturami podczas śledztwa. W 1979 r. przystąpił do organizacji opozycji niepodległościowej – Komitetu Porozumienia na rzecz Samostanowienia Narodu.
Zmarł 11 kwietnia 1984 r. w Warszawie.
