Odnaleziony dukat w późniejszym czasie został przekazany był do Muzeum Zagłębia w Będzinie i do dziś można go oglądać na wystawie stałej w sali na parterze zamku będzińskiego (przynajmniej tam go widziałem jak ostatnio byłem na zamku.
Tego samego dnia (28 sierpnia 1949) odkryto fragmenty żelastwa, które wówczas interpretowano jako dyby co skłoniło ówczesnych badaczy (inż. Rudzki) do twierdzenia, że w wieży kwadratowej, na jej najniższej kondygnacji, mogło znajdować się więzienie. Nie jest to wykluczone, zważywszy, że jedyne wejście do tego pomieszczenia prowadziło przez dziurę w podłodze pomieszczenia na drugiej kondygnacji (czyli tam, gdzie dziś znajduje się kasa Muzeum). Obok „dybów”, w otworze sugerującym próbę rozebrania części muru od wewnątrz, znaleziono także kości zwierzęce, zęby końskie i jeden ząb świni.
Po kilku dniach (3.09) na głębokości 2,7 m. znaleziono kolejną monetę grosz Zygmunta I Starego. Znaleziony równocześnie rodzaj skórzanego fartucha rozpadł się w chwili odkrycia.
Zdjęcia i odrysy grosza nie są zbyt dokładne, dlatego poniżej przedstawiam taką samą monetę, tylko lepiej zachowaną.
Grosz ten w latach 1526-1548 miał ponad 20 emisji, różniących się nieco wizerunkiem korony i innymi drobnymi szczegółami. Na podstawie starej fotografii źle zachowanej monety nie jestem w stanie dokładnie określić daty emisji tego konkretnego egzemplarza.
Znalezisko to było tylko przedsmakiem do odkrycia 8 września resztek woreczka skórzanego z kilkudziesięcioma denarkami Kazimierza Jagiellończyka – także i te można do dziś oglądać na zamkowej wystawie. Znaleziony przed rokiem „skarb hutnika” w Łośniu nie jest więc pierwszym – choć większym – tego typu znaleziskiem na naszym terenie.
Zdjęcie poniżej, wykonane w roku 1955 przedstawia zbiorczy „skarb” monet znalezionych na będzińskim zamku: m.in.: dukat, grosz Zygmunta I, półgrosz Władysława Jagiełły, denarki Kazimierza Jagiellończyka.
