Tego dnia 1732 roku urodził się Stanisław Poniatowski
Stanisław Poniatowski, przyszły król Polski był synem Stanisława, polityka i pisarza. Jego pradziadkiem był Jan Andrzej Morsztyn. Brał udział w wojnie o sukcesję austriacką, wraz z wojskami rosyjskimi. Został sympatykiem Familii Czartoryskich i dzięki jej wsparciu wyjechał w 1755 r. do Petersburga, jako sekretarz posła angielskiego.
Zajrzyj też tu:
Tam nawiązał romans z żoną następcy cara, Katarzyną. Po roku wrócił do Polski, lecz, na żądanie Katarzyny, wrócił jako poseł saski w 1757 r. Po śmierci Augusta III, dzięki Katarzynie II, został królem Polski w 1764 r. Rok później założył Szkołę Rycerską. W 1765 r. założył tygodnik „Monitor”. Próbował zmienić zasady głosowania na Sejmie oraz równouprawnić innowierców, lecz nieudanie. W 1768 r. na tzw. Sejmie Repninowskim, przyjął prawa kardynalne i de iure protektoratem Rosji. 3 listopada 1771 r., w czasie konfederacji barskiej, został porwany, lecz przekonał porywaczy, że ich działanie jest bezsensowne i oni go uwolnili.
Zatwierdził I rozbiór Polski i Radę Nieustającą, jako organ pomocniczy. W 1773 r. powołał Komisję Edukacji Narodowej, pierwszą tego typu instytucję na świecie. Król był wielkim mecenasem nauki, sztuki i literatury, organizował obiady czwartkowe, na które zapraszał uczonych, pisarzy, poetów. W czasie Sejmu Wielkiego skupiał stronnictwo dworskie, które widziało przyszłość kraju w sojuszu z Rosją. Brał udział w tworzeniu Konstytucji 3 maja. Na początku wojny był zaangażowany w działania (ustanowił Virtuti Militari), lecz przystąpił do konfederacji targowickiej. Podpisał II rozbiór Polski. Sprzeciwiał się powstaniu Tadeusza Kościuszki. Podpisał akt abdykacji 25 listopada 1795 r., legalizując III rozbiór.
Wyjechał do Petersburga, gdzie zmarł 12 lutego 1798 r. , prawdopodobnie na udar mózgu.