Tego dnia 1938 roku miało miejsce wkroczenie wojska polskiego do Zaolzia , od 1920 roku należącego do Czechosłowacji
Wkroczenie wojska polskiego do Zaolzia w 1938 roku nastąpiło po zgodzie czechosłowackiego rządu.
W konsekwencji polsko-czeskiego konfliktu granicznego z lat 1919-20, wojny Polski z bolszewikami i wykorzystaniu tej okoliczności przez Czechów oraz ich propagandy, Zaolzie zostało przyznane na konferencji w Spa Czechosłowacji. 18 lat później sytuacja międzynarodowa zmieniła się niekorzystnie dla rządu w Pradze.
Na świecie dokonywano coraz to nowe zmiany granic, w wykonaniu przede wszystkich Niemiec, Włoch i Japonii, na które zachód nie reagował. Pod koniec września 1938 roku na konferencji w Monachium przywódcy czterech europejskich mocarstw, Hitler, Chamberlain, Mussolini oraz Daladier przesądzili, bez interesowania się opiniami samych zainteresowanych, o przekazaniu czeskich Sudetów Niemcom. Siły niemieckie miały zajmować ten obszar w dniach od 1 do 10 października.
2 października, wykorzystując sytuację południowego sąsiada, Polska wysłała ultimatum Pradze, żądając Zaolzia. Rząd czechosłowacki zgodził się. 35 000 wojsko polskie pod dowództwem gen. Bortnowskiego wkroczyło do Zaolzia, witane owacyjnie przez polską społeczność.
Doszło do rywalizacji z Niemcami, którzy niektóre tereny sporne pragnęli mieć dla siebie, ale polscy żołnierze byli szybsi. Obszar który przyłączono do Polski miał 801,5 kilometrów kwadratowych oraz 227 000 mieszkańców, Polacy stanowili tam większość.
Wkroczenie wojska polskiego do Zaolzia wpłynęło negatywnie na wizerunek Polski na scenie międzynarodowej jako sojusznika Hitlera w dokonywaniu rozbioru Czechosłowacji.
