Tego dnia 1793 roku miał miejsce II rozbiór Polski
II rozbiór Polski miał miejsce w 1793 roku. Caryca Rosji Katarzyna II oraz król Prus Fryderyk Wilhelm II podpisali w Petersburgu traktat podziałowy ziem Rzeczpospolitej.
Traktat został poprzedzony groźbą wycofania Królestwa Prus z koalicji antyfrancuskiej, przy jednoczesnym domaganiu się Fryderyka Wilhelma II przyłączenia Wielkopolski do jego państwa. Wkrótce żądanie to przekształciło się w skierowaną do Rosji propozycję wspólnego rozbioru ziem polskich.
Po podpisaniu traktatu, wojska pruskie wkroczyły do Wielkopolski, natomiast oddziały rosyjskie zajęły wschodnie tereny Rzeczpospolitej. II rozbiór był kompromitacją obozu targowiczan, jak i króla Stanisława Poniatowskiego, pragnących oprzeć integralność państwa o sojusz z Rosją. W lipcu 1793 roku, sejm obradujący w Grodnie, pod dyktando wojsk rosyjskich, uznał traktat, w którym państwo polsko-litewskie oddawało na rzecz Rosji województwa:
- mińskie,
- kijowskie,
- bracławskie,
- podolskie
oraz części:
- wileńskiego,
- nowogródzkiego,
- brzesko-litewskiego,
- wołyńskiego (250 tys. km²).
We wrześniu ten sam sejm uznał prawnie cesje terytorium Rzeczpospolitej na rzecz Królestwa Prus. Państwo Fryderyka Wilhelma II otrzymało Gdańsk i Toruń oraz województwa:
- gnieźnieńskie,
- poznańskie,
- sieradzkie (z Wieluniem),
- kaliskie,
- płockie,
- brzesko-kujawskie,
- inowrocławskie,
- ziemię dobrzyńską
oraz części:
- krakowskiego,
- rawskiego,
- mazowieckiego (57 tys. km²).
Straty ludnościowe na rzecz Prus i Rosji sięgnęły ok 5 mln mieszkańców. Na sejmie grodzieńskim, oprócz zrzeczenia się ziem polsko-litewskich na rzecz państw zaborczych, przywrócono także Radę Nieustającą oraz anulowano konfederację targowicką. Był to ostatni sejm I Rzeczpospolitej.
W drugim rozbiorze Polski nie brała udziału Austria, zbyt zajęta w tym czasie wojną z rewolucyjną Francją.
