Tego dnia 1920 roku miała miejsce masakra strajkujących kolejarzy w Poznaniu. Od policyjnych kul zginęło 9 osób, a 30 zostało rannych
Masakra strajkujących kolejarzy w Poznaniu miała miejsce 26 kwietnia 1920 roku.
12 sierpnia 1919r. zostało powołane Ministerstw byłej dzielnicy Pruskiej jako władzę przejściową dla Wielkopolski i Pomorza. Rządy ministerstwa trwały do kwietnia 1922r. Sytuacja robotników od odzyskana niepodległości pogarszała się z dnia na dzień, gdyż koszty utrzymania wzrastały szybciej niż płace. Rząd w Warszawie próbując załagodzić całą tą tragiczną sytuacje robotników postanowił wypłacić wszystkim państwowy dodatek drożyźniany czyli tak zwaną „trzynastą pensję”.
Wypłata tego dodatku przebiegła pomyślnie we wszystkich rejonach oprócz dawnej Dzielnicy Pruskiej w której ministerstwo odmówiło wykonania tej czynności. Pertraktacje nie przynosiły rezultatu lecz gdy w kwietniu 1920 roku wzrost cen był dotkliwy pod groźba strajków postanowiono wypłacić „trzynastą pensję” do 15 kwietnia, lecz terminu nie dotrzymano.
26 kwietnia 1920 roku pierwsza zmiana pracowników warsztatów kolejowych przerwała pracę i udała się pod siedzibę Ministerstwa byłej Dzielnicy Pruskiej w Zamku Cesarskim. Na miejscu domagano się sfinalizowania rozmów. Minister Władysław Seyda przyjął delegację i obiecał rozpoczęcie rozmów, strajkujący powrócili do pracy lecz jednak gdy okazało się, że obietnice składane przez ministra również nie mają pokrycia wznowiono protest.
Pod zamek po raz drugi tego dnia przybyło 3 tysiące osób na miejscu budynek ochraniany był przez 100-osobowy kordon policji. Karol Rzepecki, który był naczelnikiem Wydziału Spraw Wewnętrznych wydał rozkaz otwarcia ognia do demonstrantów, na miejscu zginęło 7 robotników, a 32 zostało rannych z których dwóch zmarło w szpitalu.
Następnie funkcjonariusze ruszyli na tłum bijąc ludzi kolbami karabinów, lecz pod naporem demonstrantów musieli się wycofać za ogrodzenie zamku. Cała ta sytuacja miała być pokazem siły i przestrogą dla innych strajkujących, lecz w obawie przed reakcją robotników w Poznaniu wprowadzono stan wyjątkowy, a na ulicach policję zastąpiło wojsko. Trzynastą pensję wypłacono 1 maja 1920 roku.
Pogrzeb ofiar przerodził się w manifestację, w której wzięło udział 20 tysięcy ludzi, Władysław Seyda i Karol Rzepecki ustąpili ze swoich funkcji, a na symboliczne kary skazano jedynie 3 policjantów, którzy kolbami karabinów bili protestujących. Aresztowanych zostało również 24 robotników z których 15 skazano na kary więzienia.
Na zdjęciu: tablica upamiętniająca ofiary z 1920, która znajduję się w Zamku Cesarskim. Źródło zdjęcia: Wikimedia Commons
