Bitwa o Anglię trwała od 10 lipca 1940 roku i była pierwszą kampanią rozegraną wyłącznie za pomocą sił powietrznych, stoczono ją nad południową i centralną Anglią. III Rzesza przygotowywała się do inwazji morskiej na Wyspy Brytyjskie pod kryptonimem Seelöwe (Lew Morski), lecz najpierw konieczne było przejęcie przewagi w powietrzu, więc głównym celem Luftwaffe w bitwie o Anglię było zniszczenie brytyjskiego lotnictwa.
Podczas tej bitwy istotną rolę odegrali polscy lotnicy z myśliwskich dywizjonów 302 i 303 oraz bombowych 300 i 301, w sumie 144 pilotów, co stanowiło 5% ogółu pilotów RAF. Polacy zestrzelili około 170 samolotów nieprzyjaciela, a 36 uszkodzili, co stanowiło około 12% strat Luftwaffe. Najskuteczniejszy był Dywizjon 303, który zgłosił 126 zestrzelonych maszyn wroga. Straty poniesione przez Niemców w tej bitwie to 1733 zestrzelone samoloty. Alianci stracili 1087 samolotów, ponadto podczas bombardowań zginęło 27 450 cywilów, a 32 138 odniosło rany. Bitwa o Anglię zakończyła się zwycięstwem Wielkiej Brytanii oraz jej sojuszników.
Premier Wielkiej Brytanii Winston Churchill powiedział: „Nigdy w dziedzinie ludzkich konfliktów tak wielu nie zawdzięczało tak wiele tak nielicznym”.
Polscy piloci w bitwie o Anglię – bohaterowie czy zwykli ludzie? | Część 1
