Tego dnia 48 roku p.n.e. miała miejsce bitwa pod Farsalos
Bitwa pod Farsalos to decydująca bitwa rzymskiej wojny domowej, pomiędzy legionami dowodzonymi przez Juliusza Cezara, a armią prowadzoną przez Pompejusza
Siły Cezara liczyły prawdopodobnie 28-33 000 ludzi. Pompejusz wystawił armię liczącą od 49 do ponad 60 000 wojska. Cezar, wiedząc o przewadze jazdy przeciwnika, wydzielił 6 do 8 kohort (2 000 – 2 500 ludzi) ustawionych na tyłach swojego prawego skrzydła (tzw. czwarty szereg). Zwiększył odstępy między swoimi kohortami, aby długość własnych linii dorównywała długości linii wojsk Pompejusza.
Starcie pod Farsalos można podzielić na 3 etapy:
- Etap 1: Rozpoczęcie bitwy od ataku dwóch pierwszych szeregów Cezara na główne siły Pompejusza. Pompejusz rzuca do uderzenia swoją jazdę, licząc, że po odepchnięciu zgrupowanej na prawym skrzydle nielicznej jazdy Cezara uda się następnie poprzez szarżę z własnego lewego skrzydła zwinąć w kierunku rzeki całą linię przeciwnika.
- Etap 2: Pod naporem przewagi liczebnej wroga, jazda Cezara zaczyna się wycofywać. Ścigającą ją jazda Pompejusza odsłania swoje prawe skrzydło, na które spada uderzenie rezerwowej czwartej linii dowodzonej przez samego Cezara. Czwarty szereg rozbija pompejańską jazdę, dochodzi także do rozproszenia oddziałów procarzy i łuczników, którzy wspierali jej atak, co prowadzi ostatecznie do odsłonięcia lewego skrzydła armii Pompejusza.
- Etap 3: Na odsłonięte skrzydło uderzają wolne kohorty z czwartej linii. Równocześnie do ataku rusza trzecia linia wojsk Cezara. Tak mocny atak łamie opór wojsk Pompejusza, które uciekają w stronę swojego obozu. Cezar goni uciekających po czym zdobywa obóz wroga. Bitwa kończy się jego zwycięstwem.
Straty po stronie wojsk cezariańskich wynoszą prawdopodobnie 1 200 ludzi, zaś po stronie armii Pompejusza ok. 6 000. Ten ostatni zaś uciekł na statek do Larissy, po czym odpłnął do Egiptu, gdzie później został zamordowany.
Wszystkie prowincje greckie oraz państwa zależne od Rzymu opowiedziały się teraz po stronie Cezara.