Tego dnia 1654 roku miała miejsce bitwa pod Szkłowem, w trakcie której doszło do zaćmienia Słońca
Bitwa pod Szkłowem to starcie w trakcie wojny polsko-rosyjskiej. W trakcie bitwy doszło do prawie całkowitego zaćmienia Słońca.
Gdy powstanie Chmielnickiego wymknęło się spod kontroli, zaczęły się nim interesować państwa ościenne, szukając w tym konflikcie szansy na ugranie czegoś kosztem Rzeczpospolitej. Car Aleksy Romanow postanowił działać. 10 stycznia 1654 roku wypowiedział wojnę państwu polsko-litewskiemu.
Zajrzyj też tutaj: Pospolite ruszenie koronne w początkowym okresie powstania Chmielnickiego 1648-1650
W maju, na terytorium Litwy i Ukrainy wkroczyły wojska moskiewskie, w sile około 70 000 żołnierzy. Ich głównym celem było zdobycie Smoleńska i opanowanie bramy smoleńskiej, której przynależność decydowała o tym, kto rozdaje karty w tej części Europy.
7 lipca car Aleksy na czele swojej armii rozpoczął oblężenie twierdzy. Litwa nie była przygotowana na taką wojnę. Na tym odcinku działał hetman wielki litewski, Janusz Radziwiłł z garstką żołnierzy. Jego oddziały liczyło około 3 500 ludzi i z taką siłą stanął przeciw liczniejszemu najeźdźcy pod Szkłowem.
Moskiewska armia operująca na tym terenie liczyła około 12 000 ludzi i była dowodzona przez jednego z najzdolniejszych dowódców rosyjskich, kniazia Jakowa Kudenetowicza Czerkasskiego. Hetman, mimo ogromnej dysproporcji sił, zmusił przeciwnika do walki w dogodnym dla siebie terenie, który pozwolił zniwelować przewagę liczebną najeźdźcy.
Prawe skrzydło odsłonił płynącym Dnieprem, a lewe oparło się o stawy. Dzięki temu, wojska litewskie nie musiały walczyć z całym wojskiem moskiewskim. Starcie trwało około 5 godzin i była bardzo krwawa i zażarta, gdyż żadna ze stron nie chciała odpuścić.
Chorągwie litewskie szarżowały 4, a nawet i 6 razy, a kozacka chorągiew Janusza Radziwiłła, nawet 10 razy. Niesamowitym aspektem bitwy dodającej jej powagi i zarazem grozy było to, że starcie toczono w podczas prawie całkowitego zaćmienia słońca.
Dnia wczorajszego t. j. 12 Aug. w samo straszne zaćmienie słońca, sroga i krwawa, ale za łaską Bożą szczęśliwa z nieprzyjacielem potrzeba doszła pod Szkłowem.
Tak pisał o bitwie Ambroży Grabowski w swoim dziele „Ojczyste spominki w pismach do dziejów dawnéj Polski”.
Ostatecznie, mimo przewagi wroga, świetnie dowodzona armia litewska pokonała Rosjan. Dowódca moskiewski rozkazał się wycofać i wraz z pozostałymi wojskami ruszył na północ.
