Tego dnia 1766 roku poddał się Pontiac, wódz indiańskiego powstania przeciwko Brytyjczykom, zwanego Powstaniem Pontiaca
Pontiac urodził się około 1720 roku w regionie Wielkich Jezior. Około 1755 roku został jednym z wodzów plemienia Ottawa. Był przeciwnikiem ekspansji kolonistów na tereny Indian. Na jego poglądy spory wpływ miał indiański prorok, Neolin. Głosił, że Indianie powinni porzucić brytyjskie dobra i wrócić do korzeni.
W wojnie Anglików z Francuzami (1754-1763) poparł Francuzów. W 1763 roku stanął na czele powstania, nazywanego dziś Powstaniem Pontiaca. Po upadku powstania w 1766 roku osiedlił się nad rzeką Maumee. Zginął z ręki Indian z plemienia Kickapoo w 1769 roku.
Pontiac dał się poznać jako świetny wódz i odważny wojownik. Dziś uważany jest za symbol oporu Indian wobec europejskich kolonistów. Źródła niewiele mówią o Pontiacu sprzed 1763 roku. Urodził się prawdopodobnie w latach 1712-1725, być może w wiosce nad rzeką Detroit lub Maumee, a może w Defiance w stanie Ohio. Park w Defiance nosi nazwę Pontiac Park i jest identyfikowany jako miejsce jego urodzenia.
Jeśli chcesz wiedzieć więcej o Pontiacu, czytaj dalej.
Indiański wódz w źródłach historycznych
Historycy nie są pewni co do przynależności plemiennej jego rodziców. Zgodnie z XVIII-wiecznym tradycyjnym przekazem plemienia Ottawa, matka Pontiaca należała do plemienia Chippewa, a jego ojciec do plemienia Ottawa. Jednocześnie niektóre źródła podają, że jedno z jego rodziców pochodziło z Miami. Niektóre źródła podają również, że mógł urodzić się w plemieniu Catawba i zostać wziętym do niewoli, a następnie adoptowanym przez plemię Ottawa.
Od 1723 mieszkał również w pobliżu Fort Detroit (który później oblegał). Pontiac był żonaty z kobietą o imieniu Kantuckee Gun i mieli dwóch synów. Mieli także córkę, Marie Manon. W 1747 roku Pontiac stał się przywódcą wojennym wśród plemienia Ottawa, kiedy sprzymierzył się z Nową Francją przeciwko ruchowi oporu kierowanemu przez Nicholasa Orontony’ego. Orontony zezwolił również Anglikom na wybudowanie w 1745 roku punktu handlowego Fort Sandusky, w pobliżu zatoki Sandusky w stanie Ohio.
Pontiac nadal wspierał Francuzów podczas wojny (1754-1763) przeciwko brytyjskim kolonistom i sprzymierzonym z nimi rdzennymi Amerykanami. Możliwe, że brał udział w słynnym francusko-indyjskim zwycięstwie nad ekspedycją Braddocka 9 lipca 1755 roku. Jednakże nie ma na to bezpośrednich dowodów.
W jednej z najwcześniejszych relacji o Pontiacu, Robert Rogers twierdził, że spotkał się z wodzem wojowników w 1760 roku. Jednocześnie wiele elementów w historii Rogersa jest niewiarygodnych. Rogers napisał sztukę o Pontiacu pod tytułem Ponteach: or the Savages of America (1765). Przyczyniła się do rozsławienia przywódcy z Ottawy i zapoczątkowała proces mitologizowania jego postaci.
Według historyka Richarda White’a sztuka ta uczyniła z Pontiaca najsłynniejszego Indianina XVIII wieku.
Warto na zakończenie dodać, że nie jest znany autentyczny wizerunek Pontiaca i wszelkie jego przedstawienia są wizją artysty.
Może zainteresuje Cię także coś dłuższego do przeczytania: Hispaniola – jak zburzono raj
