Ryszard I Lwie Serce – Ryszard był postacią nietuzinkową, urodzonym wojownikiem i to właśnie wojna była jego żywiołem gdzie odnajdywał się doskonale. Co prawda brakowało mu politycznego zmysłu i administracyjnych umiejętności, lecz wojownikiem był przednim.
Pod jego panowaniem znajdowała się Anglia i znaczna część Francji. Co do posiadłości angielskich to nie orientował się w tej tematyce zbyt dobrze. Do końca życia nie nauczył się języka wyspiarzy a sam kraj traktował jako źródło dochodów, które mógł przeznaczyć na wojny, w tym krucjatę.
Na wyprawę do ziemi świętej wyruszył 4 lipca 1190 roku. Sama podróż trwała rok, a w tym czasie zdobył Sycylię oraz Cypr. Ten ostatni zmuszony był zdobyć gdyż, jego władca Izzak Angelos zachowywał się jak rabuś łupiąc statki z floty Ryszarda, które podczas sztormów zagubiły się i trafiły na Cypr.
Sama krucjata zakończyła się połowicznym sukcesem, udało się zdobyć kilka miast i odbudować posiadłości chrześcijan na wybrzeżu Palestyny. Jednakże główny cel, czyli Jerozolima nie został osiągnięty. Ryszard musiał zawrzeć rozejm z Saladynem i wracać do Francji, gdzie umowy nie dotrzymał Filip i najechał jego włości.
Ryszard z ziemi świętej wracał w ukryciu. Ponoć podróżował w przebraniu templariusza. Jednakże mimo tego zdradziły go jego maniery i sygnet królewski, który zawsze nosił na palcu. Na jego nieszczęście rozpoznano go w Austrii, kraju księcia Leopolda, którego sztandar z rozkazu samego Ryszarda zdarto i wrzucono do fosy w czasie walk o Akkę. (miało to miejsce podczas krucjaty, kiedy to Leopold stwierdził, że ma takie same prawa jak monarchowie i powiesił swój sztandar obok sztandarów Ryszarda i Filipa). Władca Austrii nosząc cały czas urazę do króla Anglii pojmał go i oddał w niewolę cesarzowi Henrykowi VI. Tam Plantagenet spędził 2 lata w niewoli, gdzie powstała legenda sławiąca męstwo i odwagę króla. Legenda ta mówi, iż do celi Ryszarda wpuszczono wygłodniałego lwa. Jednakże król nie przestraszył się bestii i stawił jest bohatersko czoła. Wepchnął rękę do pyska zwierzęcia i wyrwał mu serce. Następnie wyszedł z lochu i stawił się na uczcie gdzie wyrwany organ zjadł przyprawiając go odrobiną soli. Tak oto powstał przydomek, który już na wieki przylgnął do imienia tego walecznego króla.
AW
Tekst pierwotnie opublikowany 21 września 2014 roku
Bibliografia:
Piotr Solecki: Saladyn i Krucjaty. 2014
napisałem ze byl ludobójcą, to ktoś wyrzucił mój komentarz… jak tu dyskutować, brak slow…
Jeśli coś piszesz, to podaj argumenty, fakty na których się opierasz itd. Salladyn też był ludobójca i co?