Bitwa pod Górznem była ona przedostatnią bitwą wojny polsko – szwedzkiej (1626 – 1629). Wojska polskie, pod dowództwem Stanisława Rewery Potockiego (zastępującego Stanisława Koniecpolskiego), w sile 4 – 5 tys. blokowały Brodnicę. Wojsko szwedzkie, pod wodzą Hermana Wrangla, w sile 6 tys. podjęły próbę odblokowania miasta. Bitwa zakończyła się zwycięstwem Szwedów, którzy przystąpili do oblężenia Torunia. W tej bitwie polskie straty wyniosły 700 zabitych, 600 jeńców i wszystkie 4 działa, wobec kilkudziesięciu zabitych po stronie szwedzkiej. Pomimo szwedzkiej przewagi liczebnej i jakościowej, spowodowanej rozejściem się polskiego wojska (głównie towarzystwa i oficerów) na zimowe leże, Polacy mieli czas na przygotowanie się na nadejście wroga. Nie skorzystanie przez Potockiego z rady Judyckiego, żeby zaatakować natychmiast i walczyć z kolejnymi oddziałami po kolei, kosztowało klęskę.
